Διερεύνηση των απόψεων των εκπαιδευτικών σχετικά με την επίδραση της κατάρτισης και της στάσης τους στην εφαρμογή της διαφοροποιημένης διδασκαλίας, καθώς και των απόψεών τους σχετικά με τον αντίκτυπο της επιτυχούς εφαρμογής της στη συμπεριφορά και στα μαθησιακά επιτεύγματα των παιδιών.

Η διαφοροποιημένη διδασκαλία αποτελεί μια εναλλακτική παιδαγωγική πρακτική και φιλοσοφία για την υλοποίηση της αρχής της ισότητας στην ποιοτική εκπαίδευση. Στην έρευνα αυτή διερευνάται πως επιδρά το επίπεδο κατάρτισης και η στάση των
εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην πιστότητα υλοποίησης της διαφο ροποιημένης διδασκαλίας καθώς και την επίδραση της επιτυχούς εφαρμογής της, στην ψυχοκοινωνική και ακαδημαϊκή εξέλιξη των μαθητών. Στην μελέτη συμμετείχαν τρεις
έμπειροι εκπαιδευτικοί χωρίς ακαδημαϊκή κατάρτιση διαφοροποιημένης διδασκαλίας, καθώς και άλλοι πέντε διαφορετικού επιπέδου κατάρτισης μέσω πανεπιστημιακών σπουδών. Επίσης πέντε γονείς τρεις από τους οποίους έχουν λάβει για το παιδί τους αξιολόγηση από Κέντρο Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής & Υποστήριξης, βάση της οποίας χρήζουν ανάγκης ειδικής αγωγής στα πλαίσια της ενιαίας εκπαίδευσης.
Η ανάλυση των δεδομένων που συλλέχθηκαν μέσω συνεντεύξεων, με πρωτόκολλο ημιδομημένων ερωτήσεων έδειξε πως η πανεπιστημιακή κατάρτιση αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την πιστότητα και αποδοτικότητα της υλοποίηση της επηρεάζοντας
καταλυτικά την στάση του εκπαιδευτικού απέναντι στην εφαρμογή της και την έννοια της συνεκπαίδευσης. Η κινητοποίηση των φορέων για την επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών με στόχο την απόκτηση πρακτικών δεξιοτήτων διαφοροποιημένης
διδασκαλίας παράλληλα με την ουσιαστική κατανόηση της φιλοσοφίας της, θα συμβάλει καθοριστικά στην επίτευξη της ουσιαστικής συνεκπαίδευσης στα πλαίσια της κοινωνικής δικαιοσύνης στις έντονα ανομοιογενείς τάξεις σήμερα. Συγχρόνως, θα πρέπει να
υπάρξουν συστήματα επαγγελματικής λογοδοσίας έτσι ώστε οι αρχές της διαφοροποιημένης διδασκαλίας να ενσωματωθούν στην παιδαγωγική πράξη.