Διερευνώντας τις μουσικές ταυτότητες τριών εφήβων στην Ελλάδα

Η εφηβεία αποτελεί ορόσημο στην διαμόρφωση της ταυτότητας του ατόμου (Erikson, 1968). Η μουσική ταυτότητα, αντανακλά την ολοκληρωμένη εικόνα του ατόμου σε σχέση με τη μουσική (Mills, 2008) και διαμορφώνεται μέσα από αλληλεπιδράσεις με το κοινωνικοπολιστιμικό του περιβάλλον (Hargreaves et al., 2002∙ O' Neill, 2002). Εμπεριέχει πτυχές όπως η αυτοαντίληψη, αυτοεκτίμηση και αυτοαποτελεσματικότητα (Harter, 2006 ∙ Kastner, 2009) και αποτελεί πρόσφατο ερευνητικό ενδιαφέρον κοινωνιολογικής διερεύνησης (DeNora, 2000 ∙ Hargeaves, et. al. 2002). Στην εφηβεία έχουν παρατηρηθεί μεγάλα ποσοστά αποχής, έλλειψη ενδιαφέροντος και μειωμένες επιδόσεις στο μάθημα μουσικής του σχολείου (Harland et. al., 2000 ˙ O’Neill et. al., 2002 ˙ Sloboda, 2001). Έρευνες με επίκεντρο την διαμόρφωση της μουσικής ταυτότητας των εφήβων σε συνάρτηση με το κοινωνικοπολιτισμικό συγκείμενο που τις διέπει, δύναται να βοηθήσουν τον εκάστοτε εκπαιδευτικό να αφουγκραστεί και να κατανοήσει το μουσικό εαυτό των μαθητών/τριών του (Hargreaves & Marshall, 2003 ∙ Kastner, 2009). Σύμφωνα με τα παραπάνω σκοπός της παρούσας έρευνας, ήταν η περιγραφή και κατανόηση των μουσικών ταυτοτήτων τριών εφήβων στην Ελλάδα. Οι συμμετέχοντες της έρευνας, παρουσιάζουν ερευνητικό ενδιαφέρον, ορίζουν τους εαυτό τους σε σχέση με τη μουσική, περιγράφουν την σημασία της και αναλύουν τους παράγοντες που επηρεάζουν τη συμμετοχή τους στη μουσική πράξη. Τα δεδομένα της έρευνας προήλθαν από συνεντεύξεις (δομημένες-ημιδομημένες) και καταγραφή ημερολογίου (συμμετεχόντων). Αναλύθηκαν μέσω της θεματικής ανάλυσης και τα αποτελέσματα ανέδειξαν ότι, οι τακτικές προσέγγισης του εκάστοτε εκπαιδευτικού (μουσικοπαιδαγωγού) δύναται να αναδιαμορφώσουν τη μουσική αυτοεκτίμηση των μαθητών/τριών, θέτοντας νέες βάσεις για ανακατασκευή της μουσικής ταυτότητας τους.