Hellenic Studies (M.A.) / Ελληνικές Σπουδές (Μ.Α.)

Η παρούσα διπλωματική εργασία μελετά τους αρχαιοπώλες και τα αρχαιοπωλεία αποσκοπώντας στην ανάδειξη του ίδιου του επαγγέλματος, του ρόλου και του μέλλοντός του. Παρουσιάζεται τόσο η μέριμνα του ελληνικού κράτους για την προστασία της εγχώριας πολιτιστικής κληρονομιάς όσο και οι διατάξεις του νέου αρχαιολογικού νόμου σχετικά με τους συλλέκτες, τους αρχαιοπώλες και τα αρχαιοπωλεία. Έπειτα η μέριμνα λαμβάνει διεθνείς διαστάσεις μέσα από την παρουσίαση της Συνθήκης της Unesco του 1970, του βασικού σκοπού της και των μέτρων πρόληψης που αυτή προτείνει. Στη συνέχεια το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο φαινόμενο της αρχαιοκαπηλίας και το παράνομο εμπόριο αρχαιοτήτων ενώ γίνεται προσπάθεια ανάδειξης του ρόλου του επαγγέλματος του αρχαιοπώλη σε διεθνή κυκλώματα αρχαιοκαπηλίας μέσα από την παρουσίαση τεσσάρων ενδεικτικών παραδειγμάτων. Εκτός όμως από τους ίδιους τους αρχαιοπώλες γίνεται εκτενής αναφορά στην συμβολή των μουσείων και της ακαδημαϊκής κοινότητας στην διαιώνιση του φαινομένου. Άλλωστε η αρχαιοκαπηλία και γενικότερα το παράνομο εμπόριο αρχαιοτήτων αποτελούν στην ουσία μία λανθασμένη, καταστροφική και ανήθικη πρακτική διαχείρισης της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς για την οποία τόσο τα μουσεία όσο και η ακαδημαϊκή κοινότητα έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Τέλος έχοντας ως βασικό στόχο την εξάλειψη του φαινομένου της αρχαιοκαπηλίας προτείνονται ορισμένα μέτρα αντιμετώπισης, ο συνδυασμός των οποίων μπορεί να επιφέρει σημαντικές θετικές αλλαγές. Αυτές οι αλλαγές θα αποτελέσουν ένα βασικό κριτήριο για το μέλλον του επαγγέλματος του αρχαιοπώλη, το οποίο προβλέπεται εξίσου κερδοφόρο με το παρελθόν του, αν δεν υπάρξουν τα κατάλληλα μέτρα περιορισμού των πρακτικών του.