Bachelor Theses / Πτυχιακές Εργασίες

Σκοπός της μελέτης είναι να παρουσιάσει τα αντιπροσωπευτικά πολιτικά συστήματα της Δημοκρατικής Δύσης και της Αυταρχικής Ανατολής στον αιώνα μας και την σύνδεση τους με τις πολιτικές φιλοσοφίες που προηγήθηκαν από την αρχαιότητα έως την βιομηχανική επανάσταση. Στη Δύση τα Φιλελεύθερα Δημοκρατικά πολιτικά συστήματα είναι ο κανόνας και οι μικρές αποκλίσεις από τον κανόνα είναι αμελητέες. Στη Δύση διενεργούνται ελεύθερες εκλογές με τις οποίες οι πολίτες μπορούν να αλλάξουν τους κυβερνώντες. Σε αρκετές χώρες μάλιστα οι θητείες των κυβερνώντων είναι περιορισμένου χρόνου από το σύνταγμα τους. Στις χώρες της Δύσης τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών είναι κατοχυρωμένα ενώ η οικονομία τους είναι φιλελεύθερη δηλαδή οικονομία της Αγοράς και του Ανταγωνισμού με κρατικές ή υποστηριζόμενες από το κράτος δομές κοινωνικής υποστήριξης για τους οικονομικά ασθενέστερους. Στην Αυταρχική Ανατολή τα αυταρχικά καθεστώτα δεν είναι κανόνας αλλά οι μεγάλες χώρες που κυριαρχούν (ΚΙΝΑ, ΡΩΣΙΑ π, χ,) έχουν αυταρχικά πολιτικά συστήματα, κάποιες από αυτές έχουν Δημοκρατικά πολιτικά συστήματα (ΙΝΔΙΑ π.χ.) ενώ αρκετές από τις υπόλοιπες αμφιταλαντεύονται μεταξύ Δημοκρατίας και Αυταρχισμού. Ένα απλό κριτήριο για να κρίνουμε πόσο αυταρχικό είναι ένα πολιτικό σύστημα είναι αν αυτοί που κυβερνούν βρίσκονται στην εξουσία για πολύ μεγάλο διάστημα. Η υιοθέτηση μιας μορφής ελεγχόμενου οικονομικού φιλελευθερισμού από τα Αυταρχικά καθεστώτα και η επίδρασή του στην ταχεία οικονομική ανάπτυξη είναι ένα περίπλοκο θέμα αλλά σίγουρα απόδειξε έμπρακτα την υπεροχή του ανταγωνισμού της Ελεύθερης αγοράς, έναντι της ρυθμισμένης κρατικής γραφειοκρατικής οικονομικής διαχείρισης. Η σύγκρουση μεταξύ ισότητας και ελευθερίας είναι ένα θεμελιώδες φιλοσοφικό και πολιτικό δίλημμα που συζητείται εδώ και αιώνες. Τόσο η ισότητα όσο και η ελευθερία είναι πολύτιμες αρχές στην κοινωνία, αλλά μερικές φορές μπορεί να συγκρούονται μεταξύ τους. Με το τέλος της σύγκρουσης Ελευθερίας (ΗΠΑ) και Ισότητας (Σοβιετική Ένωση) το 1992, υπήρχε η ελπίδα ότι οι παγκόσμιες συγκρούσεις θα τελείωναν. Δυστυχώς η σημερινή πραγματικότητα δείχνει ότι η διαμάχη συνεχίζεται με άλλη μορφή. Σήμερα συγκρούεται η Φιλελεύθερη Δημοκρατία (Ελευθερία) με τον Αυταρχισμό που υπόσχεται Ισότητα σε βάρος της Ελευθερίας. Επιμέρους σκοπός της μελέτης είναι η συγκριτική προσέγγιση των πολιτικών συστημάτων και κατ’ ακρίβεια των κυβερνητικών συστημάτων της Δύσης (Προεδρικό, Κοινοβουλευτικό, ημι-Προεδρικό) σε συνδυασμό με την επίδραση που ασκεί στην λειτουργία τους το εκλογικό σύστημα. Η μελέτη των εκλογικών συστημάτων αποσκοπεί στο να καταδείξει τον σταθεροποιητικό ή μη ρόλο που μπορεί να παίξουν στην διαμόρφωση σταθερού πολιτικού περιβάλλοντος, που είναι αναγκαίο για την ενίσχυση των Φιλελεύθερων Δημοκρατικών συστημάτων της Δύσης έναντι των Αυταρχικών της Ανατολής, τα οποία έχουν σταθερή ηγεσία. Η συγκριτική προσέγγιση αποσκοπεί στο να καταδείξει την πολυμορφία των πολιτικών συστημάτων των Δυτικού τύπου δημοκρατικών πολιτευμάτων, αλλά και να δείξει τον βαθμό στον οποίο τα εκλογικά συστήματα είτε πλειοψηφικού τύπου (ενισχυμένης αναλογικής) είτε απλής αναλογικής επηρεάζουν την κυβερνησιμότητα των πολιτικών συστημάτων. Σαν παράδειγμα το πλειοψηφικό σύστημα στο κοινοβουλευτικό σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου διασφαλίζει σταθερότητα κυβερνήσεων ενώ η απλή αναλογική στο Ιταλικό κοινοβουλευτικό σύστημα μέχρι το 1992 προκαλούσε αστάθεια(48 κυβερνήσεις σε 44 χρόνια). Στο πλαίσιο αυτό θα γίνουν αναφορές σε εκλογικές αναμετρήσεις στο ελληνικό κοινοβουλευτικό σύστημα που έπαιξαν σταθεροποιητικό ή αποσταθεροποιητικό ρόλο όπως οι εκλογές του 1920, 1946, 1952 ή 1974