Ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων: Η απαγόρευση των μέτρων ισοδυνάμου αποτελέσματος με ποσοτικούς περιορισμούς στις εισαγωγές και η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην προστασία της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, διαμορφώνοντας ένα σημαντικό νομολογιακό κεκτημένο που ερμηνεύει και εξειδικεύει τη λειτουργία του άρθρου 34 της Συνθήκης για την λειτουργεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) με έμφαση στα μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος με ποσοτικούς περιορισμούς στις εισαγωγές. Η εξέλιξη αυτή μπορεί να χωριστεί σε τέσσερεις βασικές περιόδους, ο οποίες αναλύονται διεξοδικά στα επιμέρους μέρη της παρούσας μελέτης. Στο πρώτο μέρος εξετάζεται η απόφαση Dassonville. Αυτή αποτελεί το σημείο εκκίνησης, παρέχοντας έναν ευρύ ορισμό των μέτρων ισοδυνάμου αποτελέσματος προς ποσοτικούς περιορισμούς, ο οποίος επιβεβαιώθηκε και συμπληρώθηκε από τη μεταγενέστερη νομολογία με ελάχιστες παραλλαγές. Αντικείμενο του δεύτερου μέρος αποτελεί η απόφαση Cassis de Dijon, η οποία καθιέρωσε τις θεμελιώδεις αρχές της αμοιβαίας αναγνώρισης και των επιτακτικών αναγκών. Στο τρίτο μέρος παρουσιάζεται η μεταστροφή της νομολογίας με τον περιορισμό του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 34 ΣΛΕΕ στην απόφαση Keck και Mithouard. Στο τέταρτο μέρος γίνεται αναφορά στις αποφάσεις «Trailers» και «Mickelson» με τις οποίες καθιερώθηκε το κριτήριο της πρόσβασης στην αγορά. Τέλος, η μελέτη ολοκληρώνεται με τις εξαιρέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 36 ΣΛΕΕ, οι οποίες επιτρέπουν συγκεκριμένους περιορισμούς στην ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων με την τήρηση αυστηρών προϋποθέσεων.