Η ψηφιακή εποχή σε συνδυασμό με τον επαναστατικό χαρακτήρα των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) επιβάλλει έναν νέο διακανονισμό κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών σχέσεων και δοκιμάζει τα αντανακλαστικά του σύγχρονου
νομοθέτη και τα θεμέλια του Συντάγματος. Η ανάδειξη της πληροφορίας στο πλέον βασικό συναλλακτικό αγαθό και η παράλληλη μεταφορά του συνόλου των καθημερινών δραστηριοτήτων στον κόσμο του διαδικτύου, δεσμεύει το Κράτος για τη λήψη εκείνων των
μέτρων που θα εξασφαλίσουν καθολική και ισότιμη πρόσβαση στην Κοινωνία της Πληροφορίας (ΚτΠ). Η πραγματικότητα ωστόσο είναι πολύ διαφορετική με το ψηφιακό χάσμα και τις υφιστάμενες ανισότητες να απειλούν την κοινωνική συνοχή και να
διαστρεβλώνουν την ουσία της ισότητας και της δημοκρατίας. Οι μελλοντικές εθνικές πολιτικές πρέπει να προσεγγίσουν το ζήτημα ολιστικά και να διασφαλίσουν ότι ο άνθρωπος και οι ανάγκες του παραμένουν πάντα προτεραιότητα.