Education Sciences: Special and Inclusive Education (M.A.) / Επιστήμες της Αγωγής: Ειδική και Ενιαία Εκπαίδευση (M.A.)

Αναγνωρίζοντας την επίδραση της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας στην παραγωγή εκπαιδευτικής Πολιτικής, σκοπός της εργασίας είναι να διερευνηθεί αν στα ελληνικά έγγραφα εκπαιδευτικής Πολιτικής που αφορούν στην εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία κυριαρχούν οι νεοφιλελεύθεροι ή οι σοσιαλφιλελεύθεροι Λόγοι (discourses). Καθώς οι νεοφιλελεύθεροι Λόγοι των υπερεθνικών οργανισμών αναμειγνύονται με τους εσωτερικούς Λόγους των εθνικών κρατών, επιχειρείται να διαπιστωθεί αν τα έγγραφα αυτά έχουν επηρεαστεί από την επιχειρηματολογία και τη δράση των οργανισμών, δηλαδή αν παρατηρείται μεταφορά/ δανεισμός Πολιτικής η οποία έχει επιζήμιες επιπτώσεις για το δικαίωμα των μαθητών με αναπηρίες να λαμβάνουν ποιοτική εκπαίδευση. Θέλουμε λοιπόν να διαπιστώσουμε πώς νοείται η αναπηρία και τι προβάλλεται ως σκοπός της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρίες στην Ελλάδα. Για την ανάλυση των εγγράφων χρησιμοποιήθηκε μια εκλεκτική μεθόδος που συνδυάζει διαφορετικές προσεγγίσεις της Κριτικής Ανάλυσης Λόγου, με κύρια βάση τη διαλεκτική-συσχετιστική προσέγγιση του Fairclough (2015). Τα αποτελέσματα της ανάλυσης έδειξαν ότι: 1) Τα ελληνικά έγγραφα εκπαιδευτικής Πολιτικής έχουν επηρεαστεί περισσότερο από τρεις υπερεθνικούς οργανισμούς (Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών), διότι σε αυτά τονίζεται έντονα ότι το ελληνικό κράτος τηρεί τις δεσμεύσεις του έναντι αυτών και έχει ήδη πετύχει τους τεθειμένους στόχους. 2) Οι νεοφιλελεύθεροι Λόγοι αναμειγνύονται με τους σοσιαλφιλελεύθερους έτσι που να μην διαφαίνεται αν κυριαρχούν ολοκληρωτικά οι μεν ή οι δε. 3) Οι προβαλλόμενοι στόχοι της εκπαίδευσης των μαθητών με αναπηρία εστιάζονται στην παραγωγή «ποιοτικού ανθρώπινου κεφαλαίου» και παράλληλα στηνπαραγωγή ανθρώπινων υποκειμενικοτήτων που απολαμβάνουν τα οφέλη της κοινωνικής συμμετοχής.

Η παρούσα εργασία αποτελείται από πέντε κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο αφορά το θεωρητικό μέρος το οποίο στηρίζεται στην πρόσφατη βιβλιογραφική ανασκόπηση. Αρχικά ξεκαθαρίζει τον όρο της αναπηρίας ο οποίος φαίνεται να μην είναι ξεκάθαρος από τη πλευρά της πολιτείας και της ευρύτερης κοινωνίας. Αργότερα, συζητά ένα πλήθος θεωρητικών εργαλείων αλλά και προσεγγίσεων του χώρου της εκπαίδευσης και της ευρύτερης ζωής των ατόμων με αναπηρία. Το δεύτερο είναι το κεφάλαιο της Μεθοδολογίας όπου αναλύεται σε ενότητες η ποιοτική προσέγγιση και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν. Παρουσιάζει τον πίνακα της κωδικοποίησης ο οποίος δείχνει τις θεματικές και τους κώδικες που προέκυψαν από τις συνεντεύξεις. Στο τρίτο κεφαλαίο καταγράφονται και ερμηνεύονται τα αναδυόμενα αποτελέσματα και ευρήματα της ανάλυσης των δεδομένων μέσα από τις φωνές και τις απόψεις των συνεντευξιαζόμενων γονέων ως αυτούσιες μαρτυρίες. Επίσης το τρίτο κεφάλαιο σχολιάζει και τεκμηριώνει κριτικά την παρούσα κατάσταση δίνοντας έμφαση στα ζητήματα που εκκρεμούν στον χώρο της Μέσης εκπαίδευσης και της δημόσιας σφαίρας για τα άτομα με εγκεφαλική παράλυση. Στο τέταρτο κεφάλαιο γίνεται μια σύντομη συζήτηση η οποία αφενός αφορά τις αναφυόμενες πολιτικές διαστάσεις που σχετίζονται με τον ερευνητικό σκοπό και αφετέρου με τις σχετικές θεωρίες. Τέλος, το πέμπτο κεφάλαιο συμπεριλαμβάνει τα συμπεράσματα και οι εισηγήσεις. Στα συμπεράσματα απαντήθηκαν τα ερευνητικά ερωτήματα και στις εισηγήσεις πρόβαλε η ανάγκη για αλλαγή και βελτίωση του υφιστάμενου εκπαιδευτικού συστήματος και της ευρύτερης αναπηρικής πολιτικής όσον αφορά τους νέους και τις νεανίδες με εγκεφαλική παράλυση.