Public Health (PhD) / Δημόσια Υγεία (PhD)

Introduction: Auditory Processing Disorders (APD) and Language Disorders (LD) often co-exist in children, increasing the burden on processing auditory information. Common APD and LD factors include frequency discrimination, phoneme discrimination in noisy environments, and dichotic listening abilities. These factors define the inherent challenges among children with Speech Sound Disorders (SSD). Purpose: This study aimed to compile and compare the auditory processing profiles of children with SSD and Typically Developing (TD) children using behavioral and electrophysiological measures, and to investigate correlations between these language and auditory processing indices in children with SSD. Methodology: A descriptive cross-sectional study was conducted involving an initial sample of forty children, sixteen TD and twenty-four with SSD. The sample assessment occurred in four distinct stages. Consenting parents completed the CHAPS and APDQ questionnaires, and their children completed the assessment protocol that comprised of (in randomized order) audiological evaluation, behavioral auditory processing tests using linguistic and non-linguistic stimuli, language assessment focusing on phonology, grammar, syntax, and the cognitive mechanism of working memory, and electrophysiological measurements (early, middle, and late latency auditory evoked potentials). The last phase was completed by a subset of the original participants, resulting in complete data sets for a group of fourteen children with TD and fourteen age-matched children with SSD. Results: Significant differences between the two groups appeared in language (in first phoneme identification and word repetition) and auditory processing measures (Gap detection 1000Hz and Gap detection in noise 4-7ms, in speech in babble total score, in speech in noise ratio (SNR) 50% and SNR -1, in dichotic words test, in duration pattern sequence and frequency pattern sequence test 4000Hz-6000Hz, and backward digit span). Significant correlations were observed between the auditory processing performance in speech perception in noise, spectral and temporal discrimination, and electrophysiological measures and the language indices phoneme discrimination and rhythm identification. Auditory electrophysiology measures differed between the groups (p<0.001) for the left ear ipsilateral ABR I-V interpeak latency, the left ear contralateral amplitude of MLR wave Na, and for the LLR P1 left contralateral amplitude (p <0.005). Receiver Operating Characteristics (ROC) Analysis showed significant positive discrimination at the level of p<0.005 for the “Gap Detection in Noise 5 (which involves detecting gaps of 4-8 milliseconds in noise)” the “SNR Minus 1”, and the “Number Memory Reverse”; at the level of p<0.001, significant positive discrimination was found for the “Dichotic Words Right ear 1st”, “Dichotic Words Synchronized”, the “Duration Pattern Sequence”, and the “Frequency Pattern 4000 to 6000Hz”. Conclusions: Children with a history of SSD were identified by screening questionnaires and had lower performance on dichotic listening, temporal processing, and listening in noise. These findings were enhanced by electrophysiological evidence of diminished processing capacity in the SSD group. These auditory processing characteristics in children with a history of SSD serve as valuable guidance to speech and language professionals to determine specialized referral, targeted diagnostic approaches, and personalized treatment for children with processing difficulties. This work contributes best practices evidence for identification of auditory processing disorders in children with a history of SSD. Our findings suggest a protocol consisting of screening questionnaires, auditory processing tests, and electrophysiological tests in assessing this population. We have created a framework for detection and identification policies by the Republic of Cyprus public health and education authorities.

Amygdalin, a naturally occurring glycoside used in traditional Chinese medicine, can mostly be isolated from the kernels of apricot, cherries, almonds and plums. Even though the anti-cancer properties of Amygdalin are well known, its effect on normal cells has not been thoroughly investigated. The aim of the present study was to investigate and unveil a possible chemo-protective role of Αmygdalin against the cytotoxic effects of chemotherapy for normal human cells. Specifically, it was tested in combination with a strong chemotherapeutic drug used for breast cancer treatment, known as Cisplatin, cisplatinum, or cis-diamminedichloroplatinum (II). Human non-cancer immortalized breast cells MCF-12F, human fibroblasts cells, human breast cancer MCF-7 and MDA MB-231 cells were treated with Cisplatin in a dose- and time-depended manner in the absence or presence of Amygdalin. The effect of Amygdalin and Cisplatin treatment on normal (MCF-12F) and cancer (MCF-7, MDA-MB-231) breast cells as well as in fibroblasts (FBS) was investigated using 3-(4,5-dimethylthiazole-2-yl)-2,5-diphenyl tetrazolium bromide (MTT) assay, Flow Cytometry with Annexin V/PI double staining, Western Blotting, Real Time-PCR and by calculation of Combination Index (CI). When MCF-12F cells and fibroblasts underwent pre-treatment with Amygdalin followed by Cisplatin treatment (24 hrs Amygdalin + 24 hrs Cisplatin), the cell viability was increased (22%, p < 0.001) as indicated using MTT assay. Using Flow Cytometry, the proportion of Annexin V/PI positive cells following combination treatment was found to be significantly lower: 1) when 15μM Cisplatin treatment was used alone or with 10mM Amygdalin when in combination (from 16% reduced to 10%, p < 0.01) and 2) when 20μM Cisplatin was used alone or with 20μM Amygdalin when in combination (from 23% reduced to 9%, p < 0.01). Moreover, the levels of PUMA (pro-apoptotic gene), P53 and BAX mRNA were significantly downregulated (~83%, ~66% and ~44%, respectively) compared with Cisplatin alone (p < 0.05, p < 0.01, p < 0.001 respectively), while the mRNA levels of B-cell lymphoma 2 (BCl-2) and B-cell lymphoma-extra-large (Bcl- XL) were upregulated (~44.5% and ~51%, respectively), again compared with Cisplatin alone (p < 0.05, p < 0.001 respectively ) after 24h of combination treatment. The study on the Combination index (CI) assay indicated that Amygdalin could be possibly considered as an antagonist to Cisplatin with a score of 2.2 and 2.3 (>1) for MCF-12F and Fibroblast cells respectively. In contrast, for the breast cancer MCF-7 and MDA MB-231 cells, Amygdalin and Cisplatin indicated a synergistic effect with a CI score of 0.8 and 0.65 (<1), respectively. Concluding, our findings suggest that when Amygdalin is used in combination with chemotherapeutic agents and especially Cisplatin can possibly significantly protect the non-cancerous (normal breast cells) as well as the fibroblasts during chemotherapy treatment; thus indicating a strong potential selective chemoprotective ability and role. Nowadays, chemoprotective agents are very limited and inventions associated with such characteristics are of major importance and medical need. Our results, for first time, possibly provide scientifically new insights of Amygdalin as a natural strong chemoprotective agent and potentially able to contribute to a better quality of life for cancer patients.

I.Εισαγωγή: Η διατήρηση της απώλειας βάρους έχει αποτελέσει μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στις προσπάθειες διαχείρισης της παχυσαρκίας. Στις προσπάθειες αυτές εντάσσεται και η δημιουργία καινοτόμων στρατηγικών όπως η δημιουργία μητρώων ατόμων με επιτυχή μακροπρόθεσμη απώλεια βάρους. II. Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η μελέτη των παραγόντων που σχετίζονται με την επιτυχή μακροχρόνια διατήρηση της απώλειας βάρους, αναζητώντας διαφορές ως προς τα χαρακτηριστικά και τις συμπεριφορές του τρόπου ζωής μεταξύ ατόμων που έχασαν βάρος στο παρελθόν και διατηρούν σημαντικό μέρος της απώλειας και ατόμων που έχασαν βάρος αλλά δεν κατάφεραν να διατηρήσουν την απώλεια βάρους σε δείγμα του κυπριακού πληθυσμού. III. Μεθοδολογία: Η παρούσα συγχρονική μελέτη υπό την ονομασία «MedWeight (Cyprus)» πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο και αποτελεί μέρος της μελέτης MedWeight (Ελλάδα). Οι συμμετέχοντες ήταν Κύπριοι (Ν=232), άνδρες και γυναίκες ενήλικες, οι οποίοι ανέφεραν ότι υπήρξαν τουλάχιστον υπέρβαροι (Υπέρβαροι: ΔΜΣ=25-30 kg/m² και παχύσαρκοι: ΔΜΣ>30kg/m²) και βίωσαν σκόπιμη απώλεια βάρους ≥10% από το μέγιστο σωματικό βάρος που είχαν ποτέ στη ζωή τους, τουλάχιστον 1 έτος πριν τη συμμετοχή τους στη μελέτη. Διατηρούντες ορίστηκαν αυτοί που διατηρούσαν απώλεια ≥10% επί του αρχικού βάρους για ≥1 έτος και επανακτήσαντες αυτοί που παρουσίασαν επανάκτηση του βάρους και το παρόν σωματικό βάρος είχει φτάσει σε ποσοστό ≥95% του αρχικού βάρους. Μέσω ιστότοπου συμπληρώθηκαν ερωτηματολόγια σχετικά με τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, το ιατρικό ιστορικό, το ιστορικό βάρους/απώλεια βάρους, τη διατροφική συμπεριφορά, τη σωματική δραστηριότητα, τον ύπνο, την κοινωνική υποστήριξη και την προσωπικότητα. Η διατροφική αξιολόγηση πραγματοποιήθηκε μέσω τηλεφωνικών ανακλήσεων 24ώρου. Τέλος, πραγματοποιήθηκε η αξιολόγηση των συμπεριφορών σχετιζόμενων με το βάρος με τη δημιουργία ενός ανάλογου δείκτη αξιολόγησης των συμπεριφορών αυτών. IV. Αποτελέσματα: Οι διατηρούντες παρουσίαζαν μικρότερο βάρος και ΔΜΣ σε σχέση με τους επανακτήσαντες. Η μικρότερη ηλικία αναδείχθηκε επίσης ως ένα σημαντικός παράγοντας που σχετίζεται θετικά με τη διατήρηση κυρίως ανάμεσα στις γυναίκες. Επίσης οι διατηρούντες είχαν αναφέρει μεγαλύτερη αρχική απώλεια βάρους και περισσότερα έτη μόρφωσης/εκπαίδευσης σε σχέση με την άλλη ομάδα. Αναφορικά με τη σωματική δραστηριότητα, οι γυναίκες που διατηρούσαν σημαντική απώλεια βάρους ανέφεραν ότι ασκούνταν περισσότερο σε έντονη άσκηση σε σχέση με τις επανακτήσασες, ενώ στους άνδρες διατηρούντες η σωματική δραστηριότητα ήταν μεγαλύτερη στην έντονη και στη μέτριας έντασης άσκηση σε σχέση με την ομάδα των επανακτήσαντων. Σημαντικά ευρήματα προέκυψαν και όσον αφορά την παράμετρο «προσωπικότητα» με τους άνδρες διατηρούντες να παρουσιάζονται πιο φιλικοί και λιγότερο παρορμητικοί ενώ παράλληλα ανέφεραν μεγαλύτερη κοινωνική υποστήριξη από οικογένεια και φίλους σε θέματα διατροφής και άσκησης. Επιπλέον, αρκετές διατροφικές συμπεριφορές που πιθανόν να σχετίζονται με τη διατήρηση της απώλειας βάρους αναδείχθηκαν. Συγκεκριμένα παρατηρήθηκε μεγαλύτερη πρωτεινική πρόσληψη, μεγαλύτερος αριθμός συνολικών γευμάτων και κυρίως γευμάτων, και μεγαλύτερη συχνότητα κατανάλωσης σπιτικού φαγητού στους διατηούντες σε σχέση με τους επανακτήσαντές. V. Συμπεράσματα: Tα συμπεράσματα που προκύπτουν για πρώτη φορά από τα ευρήματα της παρούσας διδακτορικής διατριβής αναφορικά με τις διαφορές ανάμεσα στους διατηρούντες και τους επανακτήσαντες Κύπριους διευρύνουν τις γνώσεις μας σχετικά με τις συμπεριφορές υγείας που σχετίζονται με τη διατήρηση του απωλεσθέντος σωματικού βάρους, αλλά απαιτούνται προοπτικές μελέτες για την επιβεβαίωσή τους. Οι παράγοντες που αναδεικνύονται ως καθοριστικοί στη διατήρηση του βάρους μετά από την σημαντική απώλεια είναι η παρουσία μεγαλύτερου μέγιστου βάρους και ΔΜΣ στην ενήλικη ζωή, μεγαλύτερη αρχική απώλεια βάρους, υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο, υιοθέτηση συγκεκριμένων διατροφικών συμπεριφορών όπως αυξημένη συχνότητα παρακολούθησης του βάρους, συχνότητα ζύγισης και μεγαλύτερη πεποίθηση ότι η ζύγιση έχει θετική επίδραση στο βάρος. Επίσης, η προσκόλληση σε ορισμένες συμπεριφορές όπως ο αυξημένος αριθμός συνολικών γευμάτων και κυρίως γευμάτων ημερησίως και η αυξημένη συχνότητα κατανάλωσης σπιτικού φαγητού και υψηλότερα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας αναδεικνύονται ως καθοριστικοί παράγοντες διατήρησης της απώλειας βάρους. Τέλος ορισμένα χαρακτηριστικά των ατόμων που φαίνεται ότι σχετίζονται με τη διατήρηση αποτελούν η μεγαλύτερη φιλικότητα και αντίθετα τα χαμηλά επίπεδα παρορμητικότητας. VI. Λέξεις ευρετηριασμού: διατήρηση απώλειας βάρους, διατηρούντες, επανακτήσαντες, παχυσαρκία, διατροφική συμπεριφορά, διατροφικά πρότυπα.

Introduction: Several studies have reported the presence of multidrug-resistant bacteria on healthcare workers uniforms, implicating textiles in the acquisition and transmission of infection within healthcare settings. The healthcare environment is recognised as a source of infectious diseases, and textiles are a significant vector in the transmission. Aim: To analyze evidence of methicillin resistant Staphylococcus aureus on healthcare personnel attire through a systematic review and to determine the presence of multidrug resistant bacteria on the pockets of healthcare personnel uniforms in hospitals and long term care facilities in Nicosia, Cyprus. Furthermore, to evaluate the ability of multi-drug resistant bacteria to be transferred and to survive between textiles and skin, by using three isolated organisms to inoculate textiles from used uniforms onto pig skin. Methodology: We performed a systematic review in Pubmed and Scopus 2000-2020, according to the PRISMA guidelines to analyze evidence of methicillin resistant Staphylococcus aureus on healthcare personnel attire. Among 4425 titles, 23 studies were included which varied in the sampling technique, type of attire, culture methods and laundering practices. Our experimental study and sampling were performed based on the EN ISO 14698-1:2003 standard, in a cross-sectional manner, in 9 hospital wards and 7 long-term care facilities in Nicosia, Cyprus, between April-August 2019. Several characteristics and practices of consenting participants were recorded during personal interviews prior to sampling. Three multi-drug resistant bacteria were further used to demonstrate their viability on textiles and their transference onto pig skin. Results: From the analysis of data of the systematic review there was notable variation in the personnel surveyed, their attires, sampling techniques, culture methods and laundering practices. Using a standardised sampling technique in our experimental study, 140 healthcare personnel were sampled (69 from hospitals, 71 from long-term care facilities), a total of 37 multi-drug resistant bacteria from 280 samples (13.2%) were identified, including 16 vancomycin resistant Enterococci, 15 methicillin resistant Staph.aureus, 5 extended-spectrum b-lactamase-producing bacteria (including a carbapenem-resistant Klebsiella pneumonia), 1 carbapenem-resistant Acinetobacter baumannii. Presence of multi-drug resistant bacteria was notably higher in long-term care facilities compared to hospitals (p= 0.03). Higher prevalence of isolated organisms from uniforms were noted on healthcare personnel that had worked for less than a year (p= 0.45), in those that opted for home laundering (p=0.68) and among personnel that visited the toilet during their shifts (p=0.32). Methicillin resistant Staph.aureus was recovered from pig skins at all concentrations for the whole duration of six hours. Vancomycin- resistant Enterococcus faecium was recovered from the concentration of 108 cfu/ml for 6 hours, and from the concentration of 105 cfu/ml for up to 3 hours. Carbapenem-resistant K. pneumoniae was recovered from the 108 cfu/ml concentration for six hours and up to 30 mins from the concentration of 105 cfu/ml, and at 1-minute interval at concentration of 103 cfu/ml. Conclusions: Our results have shown that the 22.8% the participants in the study, harboured multi-drug resistant bacteria on their uniforms. We identified that long-term care facilities are an important reservoir of microorganisms, calling for targeted interventions to reduce transmission risk. Our study also suggests that multi-drug resistant bacteria can be sustained and transferred from textiles to skin, even at low concentrations over time, supporting the notion that textiles are fomites and can be implicated in the spread of infection. Key words: textiles; multi-drug resistant bacteria; pig skin; contact transmission; healthcare-associated infections; long-term care facilities.

Εισαγωγή Οι οργανικοί διαλύτες είναι συχνοί ρυπαντές αέρα στη χημική βιομηχανία, που βρίσκονται σε διάφορα προϊόντα όπως χρώματα, βαφές και μελάνια εκτύπωσης. Χημικοί παράγοντες όπως το τολουένιο, m, p- και o-ξυλένιο χρησιμοποιούνται συχνά ως οργανικοί διαλύτες και περιέχονται σε μπογιές που χρησιμοποιούνται για τη βαφή των επίπλων. Είναι πτητικές ενώσεις και μπορούν να συσσωρευτούν σε υψηλές συγκεντρώσεις στον εσωτερικό αέρα. Η επαγγελματική έκθεση σε πτητικές χημικές ουσίες μπορεί να έχει βλαπτικές επιδράσεις και τοξικότητα στο σύστημα της ακοής, το αναπνευστικό σύστημα, το νευρικό σύστημα και το σύστημα αναπαραγωγής. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξακριβώσει τις επιδράσεις που έχει στο περιφερικό και κεντρικό σύστημα της ακοής η έκθεση των εργαζομένων σε οργανικούς διαλύτες τολουένιο και ξυλένιο, σε συνδυασμό με την έκθεση σε θόρυβο σε υποστατικά του κλάδου κατασκευής και βαφής επίπλων. Η μεθοδολογία περιλάμβανε τον προσδιορισμό του μεγέθους του δείγματος, τη στρατολόγηση των επιχειρήσεων/υποστατικών και τη δημιουργία καταλόγου επιχειρήσεων/υποστατικών που συμμετείχαν στην έρευνα, την διεξαγωγή μετρήσεων οργανικών διαλυτών στο εργασιακό περιβάλλον και τη διενέργεια εξετάσεων εκτίμησης της ακουστικής λειτουργίας. Το δείγμα της έρευνας περιλάμβανε 2 ομάδες εργαζομένων, 15 λουστραδόρους και 15 επιπλοποιούς/ξυλουργούς από 15 υποστατικά / επιχειρήσεις του κλάδου κατασκευής και βαφής επίπλων που εκτίθενται συστηματικά σε θόρυβο ή/και οργανικούς διαλύτες, και ομάδα ελέγχου από 15 άτομα που δεν εκτέθηκαν στους πιο πάνω παράγοντες. Στους εργαζόμενους έγιναν μετρήσεις πτητικών οργανικών ενώσεων με παθητικούς δειγματολήπτες και μετρήσεις οκτάωρης ημερήσιας ατομικής έκθεσης σε θόρυβο. Μετρήσεις πτητικών ουσιών και θορύβου έγιναν και στους εργασιακούς χώρους των υποστατικών/επιχειρήσεων που συμμετείχαν στην έρευνα. Για την εκτίμηση της ακουστικής λειτουργίας έγιναν μετρήσεις με ακοομέτρηση καθαρών τόνων και καταγραφές ακουστικών προκλητών δυναμικών εγκεφαλικού στελέχους (ΠΑΔΕΣ). Aποτελέσματα Τα αποτελέσματα των μετρήσεων των οργανικών διαλυτών έδειξαν ότι οι λουστραδόροι και επιπλοποιοί/ξυλουργοί εκτέθηκαν σε επίπεδα κάτω από τα όρια επαγγελματικής έκθεσης και πάνω από τα όρια σύστασης. Οι μετρήσεις θορύβου έδειξαν ότι οι επιπλοποιοί/ξυλουργοί εκτέθηκαν σε ψηλά επίπεδα θορύβου με την μέση τιμή να υπερβαίνει την ανώτερη οριακή τιμή ανάληψης δράσης. Οι συμμετέχοντες στις πειραματικές ομάδες είχαν μειωμένη ακουστική ευαισθησία στις μεσαίες και υψηλές συχνότητες σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Η ομάδα των λουστραδόρων (έκθεση κυρίως σε οργανικούς διαλύτες) παρουσίασαν επιμηκυμένο λανθάνοντα χρόνο του ΠΑΔΕΣ. Συμπεράσματα Η έκθεση σε τολουένιο ή/και ξυλένιο σε συνδυασμό με θόρυβο στο εργασιακό περιβάλλον μπορεί να προκαλέσει απώλεια ακοής στις μεσαίες και υψηλές συχνότητες 1.000 και 4.000 Hz. Η έκθεση σε οργανικούς διαλύτες συσχετίστηκε με μειωμένη αποτελεσματικότητα λειτουργίας της συναπτικής μετάδοσης στην κεντρική ακουστική οδό,. Η τεκμηρίωση των ερευνητικών υποθέσεων καταδεικνύει και την αναγκαιότητα εφαρμογής προγράμματος παρακολούθησης της ακουστικής λειτουργίας σε εργαζόμενους που εκτίθενται σε θόρυβο ή /και οργανικούς διαλύτες. Η παρούσα αποτελεί την πρώτη μελέτη εργασιακών επιπτώσεων θορύβου και οργανικών διαλυτών στην Κύπρο, καταθέτει σημαντική τεκμηρίωση για την ανάγκη εποπτείας της ακουστικής λειτουργίας εργαζομένων ώστε να μειωθούν οι κίνδυνοι από την εργασία. Λέξεις ευρετηριασμού: τολουένιο, ξυλένιο, οργανικοί διαλύτες, βιομηχανικά χημικά, θόρυβος, ακοή, ακουστική λειτουργία

Introduction: Autism spectrum disorder (ASD) prevalence was not consistently monitored in Europe nor reported for Cyprus in the literature. Limited research was found concerning children with ASD presenting with persistent language delay, considered nonverbal/minimally-verbal (NV/MV). The factors associated with linguistic differences within ASD are indefinite. Purpose: This research aimed to examine which prelinguistic factors predicted linguistic outcome in ASD, and to determine the childhood prevalence, gender ratio, and characteristics for ASD in Cyprus, the factors associated with prevalence, and the risk/prognostic factors associated with ASD-NV/MV linguistic status, using a new parent report tool in Greek, developed and validated by the research team. Methodology: First, a cross-sectional study with convenience cluster school-sample of 117 schools and weighted child-sample (five-to-12 years) of 9,990 students, calculated the prevalence through school report. Second, the newly developed Developmental/Verbal Language Phase (DeVLP) questionnaire (collecting familial, perinatal, developmental, and current linguistic information) was validated in a sample of 22 children with ASD and 28 without, based on the gold-standard method, language sample analysis. Third, the risk and prognostic factors for ASD-NV/MV status in a convenience sample of 56 children (three-to-12 years) already diagnosed with ASD, were examined via an age-and-gender-matched case-control study, utilizing the DeVLP tool to determine linguistic status. Results: ASD prevalence in Cyprus (2022-2023) was 1.8% with 4.1 males for every female. Males, children enrolled in preschool, and special schools, had a higher probability of report of an ASD diagnosis compared to females, elementary level, and mainstream schools (p<0.05). Of the familial, perinatal, and developmental factors examined, only a low early development score (EDS), corresponding to a high developmental risk score was significantly associated with reduced linguistic outcome (p<0.05). Children with lower EDS, reflecting delays in developmental milestones (gestures, motor skills, etc.), had higher probability of ASD-NV/MV classification using the valid and reliable DeVLP instrument. Conclusions: This research provided the first published data for ASD prevalence in Cyprus, a novel parent report tool (DeVLP) assessing linguistic skill and for the first time the interlinguistic skills of children with ASD, including those classified as NV/MV in Cyprus were examined. Results emphasized the need for monitoring prevalence, classifying ASD-NV/MV status utilizing the new and valid DeVLP tool, and monitoring early development for toddlers at-risk-for-ASD, in Cyprus, to enhance their linguistic skills as early as possible, for an optimum outcome. The impact of this research in public policy for ASD was substantial in the new National Strategy for Autism, by providing information on the prevalence, characteristics, and needs of children with ASD in Cyprus, which was missing.

Εισαγωγή: Η συνεχής αυξητική τάση που παρατηρείται στην διάγνωση διαβήτη ανά το παγκόσμιο, έχει κατευθύνει τις κυβερνήσεις των χωρών να υιοθετούν νέα προγράμματα αντιμετώπισης του. Στην Ευρώπη τα κράτη μέλη της, σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία για το Διαβήτη (2017) διαθέτουν από 10% μέχρι και το 20% των δαπανών υγείας για θεραπείες που αφορούν το διαβήτη αλλά και για επιπλοκές που οφείλονται σε αυτόν. Προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ασθένεια αυτή στην Κύπρο, κρίθηκε αναγκαίο η εκτίμηση των κανονιστικών αναγκών των διαβητικών ατόμων, καθώς και η στάθμιση εργαλείων πρόληψης για τον Σακχαρώδη Διαβήτη. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η καταγραφή και η εκτίμηση των κανονιστικών αναγκών των διαβητικών ατόμων που πηγάζουν από την ίδια την ασθένεια και ο εντοπισμός αδιάγνωστων ατόμων μέσω του εργαλείου πρόληψης για τον Σακχαρώδη Διαβήτη Findrisk σε ένα δείγμα πληθυσμού. Μεθοδολογία: Το δείγμα πληθυσμού αποτέλεσαν 2100 άτομα. Η έρευνα διεξήχθη σε δύο φάσεις κατά τη περίοδο 2017-2018 στο Δήμο Αραδίππου. Στην πρώτη φάση εντοπίσαμε τα 188 ήδη διαγνωσμένα άτομα με διαβήτη, τα οποία κλήθηκαν να απαντήσουν ένα ερωτηματολόγιο και μέσω των απαντήσεων τους καταγράφηκε ο βαθμός ικανοποίησης των κανονιστικών αναγκών τους και του γνωστικού τους επιπέδου σχετικά με τη ασθένεια τους. Τα δεδομένα που προέκυψαν μελετήθηκαν και συγκρίθηκαν με διεθνή πρότυπα επίδοσης διαβήτη σχετικά με τους δείκτες, τις διαδικασίες και τα αποτελέσματα της παρακολούθησης διαβητικών ασθενών και με δεδομένα άλλων χωρών που εντοπίστηκαν μέσω βιβλιογραφίας. Στη δεύτερη φάση τα υπόλοιπα 1912 άτομα που δεν νοσούσαν από διαβήτη κλήθηκαν να απαντήσουν ένα δεύτερο ερωτηματολόγιο Findrisk. Στο ερωτηματολόγιο αυτό όσα άτομα μέσω της βαθμολόγησης κατατάχθηκαν ως υψηλού κινδύνου και πολύ υψηλού κινδύνου επιλέχθηκαν και παραπέμφθηκαν σε κλινικό εργαστήριο όπου υποβλήθηκαν σε καμπύλη σακχάρου για να διαπιστωθεί η τυχόν διάγνωση. Αποτελέσματα: Ο επιπολασμός διαβήτη κατά τη έναρξη της έρευνας κυμάνθηκε στο 9 % (188/ 2100 άτομα). Διαγνώσθηκαν 52 νέα περιστατικά. Τριάντα έξι νέα περιστατικά διαγνώστηκαν από τυχαία τιμή σακχάρου μετά από τριπλό έλεγχο και σύνοδα συμπτώματα διαβήτη σύμφωνα πάντοτε με τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που αφορά τη διάγνωση διαβήτη. Δέκα έξι νέα περιστατικά διαγνώσθηκαν μετά από καμπύλη σακχάρου. Ο επιπολασμός διαβήτη κατά τη λήξη της έρευνας κυμάνθηκε στο 11,4% (240/ 2100 άτομα). Διαπιστώθηκε ότι ένα άτομο κάθε σαράντα στο γενικό πληθυσμό νοσεί από διαβήτη χωρίς να έχει ακόμη διαγνωστεί. Παρατηρήθηκαν παρεκκλίσεις από τα διεθνή πρότυπα διαβήτη και μόνο σε κάποια από αυτά σχετική συμμόρφωση. Συμπεράσματα: Παρατηρήθηκαν παρεκκλίσεις από τα διεθνή πρότυπα διαβήτη αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών. Το εργαλείο πρόληψης διαβήτη Findrisk αποτελεί ισχυρό εργαλείο για εντοπισμό ατόμων υψηλού κινδύνου για εμφάνιση διαβήτη για τα επόμενα δέκα χρόνια. Παράλληλα η χρήση του έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να βοηθήσει στην διάγνωση μέχρι τώρα αδιάγνωστων διαβητικών ατόμων. Αναλύοντας τα αποτελέσματα καταλήγουμε στο τελικό συμπέρασμα ότι θα πρέπει μελλοντικά να εφαρμοστεί μια νέα στρατηγική αντιμετώπισης του διαβήτη που να καλύπτει πλήρως τις κανονιστικές ανάγκες των διαβητικών ατόμων καθώς και τη καθολική εφαρμογή του εργαλείου πρόληψη διαβήτη Findrisk στην Κύπρο κάθε δέκα χρόνια, γεγονός που θα βοηθούσε στην καλύτερη αντιμετώπιση της ασθένειας.

Εισαγωγή: Τα οστεοπορωτικά κατάγματα αποτελούν μέιζον κοινωνικοοικονομικό πρόβλημα παγκοσμίως. Το πρόβλημα αναμένεται να επιταθεί τις επόμενες δεκαετίες, καθώς το ολοένα κι αυξανόμενο προσδόκιμο επιβίωσης του ηλικιωμένου πληθυσμού, θα οδηγήσει σε έκρηξη της συχνότητας της οστεοπόρωσης και των συνοδών καταγμάτων χαμηλής βίας. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η αξιολόγηση και σημασία του κλινικού εργαλείου FRAX®, στην εκτίμηση καταγματικού κινδύνου σε άνδρες και γυναίκες άνω των 65 ετών, την καταγραφή βασικών παραμέτρων για την πρόληψη οστεοπόρωσης, καθώς και την πιθανή συσχέτιση των αποτελεσμάτων με βάση παραμέτρους που αφορούν τον ίδιο τον ασθενή. Μεθοδολογία: Η μελέτη έλαβε χώρα στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας Κύπρου. Ο χρόνος διεξαγωγής της μελέτης ήταν από τον Ιούνιο του 2017 μέχρι το Μάϊο του 2018. Το δείγμα της έρευνας αποτελούσαν τόσο ασθενείς που εισήχθησαν με κάταγμα στην περιοχή πέριξ του ισχίου (υποκεφαλικάά, διατροχαντήήρια, υποτροχαντήήρια, βασεοαυχενικά), όσο και νοσοκομειακοί μάρτυρες, χωρίς ιστορικό κατάγματος. Για την εκπλήρωση της παρούσας μελέτης προγραμματίστηκε να συμμετέχει ένα δείγμα 401 ατόμων (195 ασθενών & 206 μαρτύρων). Αποτελέσματα: Η ανάλυση με χρήση μοντέλων πολυπαραγοντικής γραμμικής παλινδρόμησης επιβεβαίωσε την αποτελεσματικότητά τους σύμφωνα με τον αλγόριθμο FRAX. Οι παράγοντες κινδύνου για κατάγματα διαφοροποιήθηκαν μεταξύ δύο ηλικιακών ομάδων, με τα μοντέλα να δείχνουν υψηλές τιμές R-τετράγωνου. Συγκεκριμένα, οι σημαντικοί παράγοντες ήταν το φύλο, η ηλικία, οι συνήθειες του τρόπου ζωής (κάπνισμα, κατανάλωση αλκοόλ) και οι προϋπάρχουσες παθήσεις (διαβήτης, υπέρταση, ρευματοειδής αρθρίτιδα). Τα μοντέλα FRAX_Major_Osteoporotic και FRAX_HI παρουσίασαν υψηλή προγνωστική αξία, με R square = 0.86 και 0.83 αντίστοιχα. Οι εξισώσεις πρόβλεψης ήταν οι εξής: FRAX_Major_Osteoporotic (%) = 2.02 – 1.11 (Φύλο) + 0.05 (Ηλικία) + 0.51 (Κάπνισμα) + 5.47 (Αλκοόλ) + 0.36 (Διαβήτης) + 0.59 (Υπέρταση) + 11.92 (Ρευματοειδής νόσος) + 0.92 (Διαγνωσμένη οστεοπόρωση) – 0.92 (Tscore) + 6.74 (Κάταγμα). FRAX_HI (%) = 1.47 - 0.98 (Φύλο) + 0.03 (Ηλικία) + 1.03 (Κάπνισμα) + 4.40 (Αλκοόλ) + 0.06 (Διαβήτης) + 0.35 (Υπέρταση) + 7.56 (Ρευματοειδής νόσος) + 0.27 (Διαγνωσμένη οστεοπόρωση) – 0.56 (Tscore) + 5.11 (Κάταγμα). Συμπεράσματα: Συμπεράσματα: Η μελέτη συμβάλλει στο αυξανόμενο σώμα των στοιχείων σχετικά με τους παράγοντες κινδύνου κατάγματος, τονίζοντας την περίπλοκη αλληλεπίδραση της ηλικίας, του φύλου, των επιλογών τρόπου ζωής, και των συννοσηροτήτων, για πρώτη φορά στον Κυπριακό πληθυσμό.

I. Εισαγωγή: Η ανασφάλεια τροφίμων, η οποία ορίζεται ως η μη ικανότητα πρόσβασης και η μειωμένη διαθεσιμότητα ποσοτικά και ποιοτικά επαρκών τροφίμων αυξάνεται σημαντικά ένεκα των τρέχων εξελίξεων παγκοσμίως. II. Σκοπός: Σκοπός ήταν η αποτίμηση του επιπολασμού της ανασφάλειας τροφίμων στην Κύπρο και η σχέση της με την νοσηρότητα χρόνιων παθήσεων, τη διατροφική συμπεριφορά (βραδινή υπερφαγία, Σύνδρομο Βραδινής Κατανάλωσης Τροφής, συχνότητα κατανάλωσης γευμάτων) καθώς επίσης και με τη φυσική δραστηριότητα και τα κοινωνικοδημογραφικά στοιχεία. III. Mεθοδολογία: Η μελέτη πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο, από τον Ιούνιο του 2022 μέχρι και το Μάιο του 2023, σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 1255 ενηλίκων ≥18 ετών. Η δειγματοληψία βασίστηκε στη μέθοδο των προκαθορισμένων ποσοστών με βάση την ηλικία, το φύλο και την επαρχία διαμονής των ατόμων. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν μέσω ερωτηματολογίων τα οποία ήταν έγκυρα για τον κυπριακό πληθυσμό. IV. Αποτελέσματα: Ο επιπολασμός της ανασφάλειας τροφίμων στην Κύπρο ανέρχεται στο 12.6%. Τα βασικά ευρήματα της μελέτης υποστηρίζουν ότι τα άτομα με εισόδημα €6,500-€19,500 και >€19,500 είχαν 50.6% (ΑOR:0.494,95%CI 0.284,0.858) και 85.1% (ΑOR:0.149,95%CI 0.730,0.306) αντίστοιχα λιγότερες πιθανότητες να βιώσουν ανασφάλεια τροφίμων σε σχέση με τα άτομα που είχαν εισόδημα <€6,500. Όσον αφορά στα υπόλοιπα κοινωνικοδημογραφικά στοιχεία, αυτά δεν φαίνεται να σχετίζονται στατιστικά σημαντικά με την ανασφάλεια τροφίμων. Σχετικά με την νοσηρότητα χρόνιων παθήσεων, η πιθανότητα να βιώσουν ανασφάλεια τροφίμων τα άτομα με πολυνοσηρότητα ήταν αυξημένη κατά 62.9% (OR:1.629,95%CI 1.063,2.498) σε σχέση με τα άτομα χωρίς πολυνοσηρότητα. Επιπρόσθετα, τα άτομα με βραδινή υπερφαγία είχαν 63.1% (OR:1.631,95%CI 1.094,2.432) περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν ανασφάλεια τροφίμων, σε σχέση με αυτούς που δεν παρουσίασαν βραδινή υπερφαγία. Επίσης, τα άτομα που κατανάλωναν >3 ημερήσια γεύματα ή γευματίδια, είχαν 35.9% (OR:0.641,95%CI 0.437,0.942) λιγότερες πιθανότητες αντίστοιχα να βιώσουν ανασφάλεια τροφίμων, σε σχέση με τα άτομα που καταναλώνουν 1–3 ημερήσια γεύματα ή γευματίδια. Τέλος, φαίνεται ότι δεν υπάρχει κάποια στατιστικά σημαντική επίδραση της φυσικής δραστηριότητας στην ανασφάλεια τροφίμων. V. Συμπεράσματα: Ο επιπολασμός της ανασφάλειας τροφίμων στην Κύπρο αγγίζει το 12.6%. Η ανασφάλεια τροφίμων φάνηκε να έχει στατιστικά σημαντική σχέση με το εισόδημα την πολυνοσηρότητα, καθώς επίσης και με κάποιες διατροφικές συμπεριφορές, όπως είναι η βραδινή υπερφαγία και η συχνότητα κατανάλωσης γευμάτων.

Εισαγωγή: Η συστηματική και ραγδαία αύξηση των περιστατικών καρκίνου, θέτει μία σημαντική πρόκληση στα συστήματα υγείας. Η τεχνολογία PET/CT, αποδεικνύεται μια εξαιρετικά ευαίσθητη μέθοδος απεικόνισης για την ανίχνευση νεοπλασιών παρουσιάζοντας μεγάλη διαγνωστική ακρίβεια. Σκοπός: Να αξιολογηθεί η τεχνολογία PET/CT σε ότι αφορά, τις οικονομικές επιπτώσεις είτε από την λειτουργία και την εγκατάσταση μονάδας, την εικόνα βάσει της οποίας γίνεται η διάγνωση, καθώς και τις συνθήκες πρόσβασης των εξεταζόμενων σε μονάδα PET/CT. Μεθοδολογία: Για την αξιολόγηση της επένδυσης μιας μονάδας PET/CT η οποία λειτουργεί σε δημόσιο νοσοκομείο, πραγματοποιήθηκε αναλυτικός υπολογισμός δαπανών και εσόδων κατά την περίοδο μελέτης με τη χρήση διαφορετικών μεθόδων αποτίμησης και λήψης αποφάσεων. Για την αξιολόγηση της επένδυσης μονάδας PET/CT από το ΓΕΣΥ της Κύπρου ειδικότερα, έλαβε χώρα αναλυτικός υπολογισμός των εκτιμώμενων περιστατικών τα οποία αναμένεται να εξυπηρετηθούν, των δαπανών προμήθειας, των εξόδων λειτουργίας και των εσόδων για μια περίοδο 15 ετών. Αποτελέσματα: Για την οικονομική αξιολόγηση της μονάδας PET/CT η οποία λειτουργεί στη Ελλάδα, προκύπτει ότι το κόστος της επένδυσης καλύπτεται εντός 4 ετών και μετά από 11 έτη λειτουργίας, το νοσοκομείο έχει καθαρά κέρδη άνω των € 9 εκατομμυρίων. Με την εφαρμογή διαφορετικών οικονομικών μεθόδων αποτίμησης και λήψης αποφάσεων, τα στοιχεία είναι άκρως αποδοτικά για έναν δημόσιο φορέα. Παράλληλα η επένδυση προμήθειας μονάδας PET/CT από το ΓΕΣΥ της Κύπρου αποδεικνύεται ότι δεν είναι οικονομικά βιώσιμη διότι το πλήθος των παραπεμπόμενων εξεταζόμενων είναι μικρό. Για να είναι βιώσιμη οικονομικά η εν λόγω επένδυση απαιτείται είτε εξωτερική χρηματοδότηση ή συγχρηματοδότηση από τρίτα μέρη. Συμπεράσματα: Η μονάδα PET/CT του νοσοκομείου στην Ελλάδα λειτουργεί αρκετά παραγωγικά. Η επένδυση για προμήθεια μονάδας PET/CT από το ΓΕΣΥ θα μπορούσε να υλοποιηθεί μόνο με τη συνδρομή εξωτερικών κονδυλίων για να γίνει με τρόπο οικονομικά βιώσιμο.

I. Εισαγωγή: Ο HPV (Human Papilloma Virus-HPV) είναι ένας από τους πιο διαδεδομένους ιούς σήμερα παγκοσμίως, ο οποίος ευθύνεται για την HPV λοίμωξη και τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Η HPV λοίμωξη είναι η συχνότερη σεξουαλικά μεταδιδόμενη πάθηση. Η ανίχνευση και τυποποίηση του HPV τα τελευταία χρόνια οδήγησε στη δημιουργία των προφυλακτικών HPV εμβολίων ως το τελευταίο επιστημονικό επίτευγμα στην ιστορία της πρόληψης από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. II. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η αξιολόγηση του ρόλου της αγωγής υγείας μεταξύ εφήβων στην αύξηση της πρόθεσης εμβολιασμού έναντι του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων στην πόλη των Τρικάλων της Ηπειρωτικής Ελλάδας. ΙII. Μεθοδολογία: Στην έρευνα συμμετείχαν μαθητές/τριες γυμνασίου από όλα τα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία της πόλης των Τρικάλων. Ερωτηματολόγια σχετικά με τις γνώσεις για τον HPV, τη μόλυνση από τον ιό και τον HPV εμβολιασμό χορηγήθηκαν σε τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση της μελέτης, τα ερωτηματολόγια συμπληρώθηκαν από το σύνολο του πληθυσμού της μελέτης. Στους συμμετέχοντες/ουσες της ομάδας παρέμβασης μεσολάβησε ενημερωτική διάλεξη σχετικά με τον HPV, τη λοίμωξη που προκαλείται από τον ιό και την αξία του HPV εμβολιασμού. Ακολούθησε δεύτερη και τρίτη φάση συμπλήρωσης ερωτηματολογίων, αμέσως μετά και τρεις μήνες από την παρέμβαση αντίστοιχα, μόνο από τον πληθυσμό που έλαβε την παρέμβαση. Έγινε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων με τη χρήση περιγραφικών μέτρων και πολυπαραγοντικής ανάλυσης. Για την επεξεργασία και ανάλυση των ευρημάτων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα IBM SPSS 20.0. ΙV. Αποτελέσματα: Συνολικά 434 μαθητές/τριες συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο (ποσοστό ανταπόκρισης 75,74%). Οι περισσότεροι συμμετέχοντες (66,6%) ήταν κορίτσια. Τα ερωτηματολόγια αξιολόγησαν την ευαισθητοποίηση των ερωτηθέντων για τη μόλυνση από τον HPV. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το ποσοστό των συμμετεχόντων/ουσών που δήλωσαν ότι «δεν γνωρίζουν» τι είναι HPV μειώθηκε από 44,4% (πρώτη φάση), σε 1,6% (δεύτερη φάση) και 8,1% (τρίτη φάση). Ομοίως, η προθυμία αποδοχής του εμβολίου HPV αυξήθηκε από 71% (πρώτη φάση), σε 89,1% (δεύτερη φάση) και 83,5% (τρίτη φάση). 5V. Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη δείχνει ότι οι στοχευμένες διαδραστικές ενημερωτικές παρεμβάσεις στο σχολικό περιβάλλον οδηγούν σε στατιστικά σημαντική αύξηση τόσο του επιπέδου γνώσεων για τον HPV όσο και της προθυμίας των εφήβων μαθητών/τριών να εμβολιαστούν κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.

Σχέση μεταξύ κοινωνικών δικτύων χρηστών ενδοφλέβιων εξαρτησιογόνων ουσιών και παραμέτρων μετάδοσης του ιού της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (ΗΙV). (Υπό την επίβλεψη του Γεώργιου Νικολόπουλου) Εισαγωγή: Tην περίοδο 2011-2013, η Αθήνα βίωσε μία μεγάλη επιδημική έκρηξη του HIV στους ενδοφλέβιους χρήστες ψυχοτρόπων ουσιών (people who inject drugs - PWID). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ρόλος των κοινωνικών δικτύων των PWID στην εξάπλωση του ιού. Σκοπός: Η μελέτη παραμέτρων του κοινωνικομετρικού δικτύου των PWID στο Πρόγραμμα Μείωσης της Μετάδοσης του HIV (Transmission Reduction Intervention Project – TRIP, 2013-2015) και η διερεύνηση της σχέσης αυτών των παραμέτρων με νόρμες ενέσιμης χρήσης, συμπεριφορές των συμμετεχόντων και με τον επιπολασμό του HIV. Μεθοδολογία: Το TRIP, βασιζόμενο στη θεωρία των κοινωνικών δικτύων, στόχευε στον εντοπισμό ατόμων με πρόσφατη HIV λοίμωξη, τα οποία είναι συνήθως εξαιρετικά μολυσματικά. Το TRIP περιλάμβανε διείσδυση σε δίκτυα κινδύνου HIV θετικών PWID και εξέταση για HIV λοίμωξη (πρόσφατη και παλαιά). Τα δεδομένα συλλέχθηκαν μέσω ερωτηματολογίου και πραγματοποιήθηκε ανάλυση κοινωνικών δικτύων και κλασική στατιστική ανάλυση. Αποτελέσματα: Στo TRIP συμμετείχαν 356 άτομα, κυρίως PWID (320). Το κοινωνικομετρικό δίκτυο του TRIP περιλάμβανε μία μεγάλη συνιστώσα (N=241, 67.8%), μικρότερες συνιστώσες με 2-10 άτομα (Ν=36, 10.1%) και άτομα απομονωμένα χωρίς συνδέσεις (Ν=79, 22.2%). Ο επιπολασμός του ΗΙV ήταν υψηλότερος στη μεγάλη συνιστώσα (52.7%), στον 2-πυρήνα (58.1%) και στον 3πυρήνα (66%) της και στις 3-κλίκες (56.3% για τον 2-πυρήνα, 65.3% για τον 3πυρήνα) και 4-κλίκες (69.4% για τον 2-πυρήνα και τον 3-πυρήνα) των πυρήνων. Εντός των δομών αυτών καταγράφηκαν επικίνδυνες συμπεριφορές και νόρμες που τις ευνοούσαν. Ωστόσο, μέσα στις δομές αυτές παρατηρήθηκαν και ασφαλείς νόρμες, ιδιαίτερα στους χώρους χρήσης. Ορισμένες νόρμες βρέθηκαν να σχετίζονται σε στατιστικά σημαντικό βαθμό με συμπεριφορές. Για παράδειγμα, η ενθάρρυνση κοινής χρήσης σύριγγας σχετιζόταν με διπλασιασμό της αναφερόμενης πιθανότητας χρήσης της (adjusted Odds Ratio: 2.105, 95% Διάστημα Εμπιστοσύνης: 1.243-3.564). Συμπεράσματα: Η ανάλυση κοινωνικών δικτύων αναδεικνύει συσχετίσεις παραμέτρων του κοινωνικομετρικού δικτύου με τη μετάδοση του HIV και μπορεί να τροφοδοτήσει και να συμβάλει στον σχεδιασμό προγραμμάτων πρόληψης. Λέξεις κλειδιά: HIV, χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών, κοινωνικά δίκτυα, νόρμες.