Msc Child and Adolescent Mental Health (Distance Learning) - Ψυχική Υγεία Παιδιού και Εφήβου (Εξ Αποστάσεως)

Τις τελευταίες δεκαετίες το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού έχει προσελκύσει διεθνώς το ερευνητικό ενδιαφέρον. Σκοπός της παρούσας έρευνας αποτέλεσε η διερεύνηση του σχολικού εκφοβισμού εφήβων ηλικίας 15 έως 17 ετών σε συνάρτηση με τις συναισθηματικές δυσκολίες και την αυτοεκτίμηση αυτών. Η μελέτη απευθύνθηκε σε δείγμα 138 μαθητών και μαθητριών λυκείου και για την συλλογή δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν τα ερωτηματολόγια Εκφοβισμού και Θυματοποίησης του Olweus (OBVQ) OBVQ), Διάθεσης και Συναισθημάτων (MFQ) και Αυτοεκτίμησης (RSES). Όσον αφορά τα αποτελέσματα, τα αγόρια βρέθηκαν να συμμετέχουν συχνότερα σε πράξεις εκφοβισμού, συγκριτικά με τα κορίτσια, ενώ τα ευρήματα σχετικά με τη θυματοποίηση δεν ήταν στατιστικά σημαντικά. Επιπλέον, διαπιστώθηκε πως τα παιδιά με αλλοδαπή καταγωγή εμπλέκονταν συχνότερα στην άσκηση εκφοβισμού σε σύγκριση με τους ελληνικής καταγωγής συμμετέχοντες. Υψηλότερες ήταν και οι τιμές θυματοποίησης τους, αν και το αποτέλεσμα ήταν στατιστικά μη σημαντικό. Επιπροσθέτως, εντοπίστηκε θετική συσχέτιση μεταξύ της θυματοποίησης και των συναισθηματικών δυσκολιών και αρνητική συσχέτιση μέτριας ισχύος ανάμεσα στην θυματοποίηση και τα επίπεδα αυτοεκτίμησης. Τα αποτελέσματα όσον αφορά την σχέση του Εκφοβισμού με τι ς παραπάνω μεταβλητές δεν ήταν στατιστικά σημαντικά. Συμπερασματικά, λοιπόν, ο σχολικός εκφοβισμός επιδρά καταλυτικά στην ψυχική υγεία και την συναισθηματική ευεξία των εφήβων.

Στην παρούσα έρευνα εξετάστηκε η αλληλεπίδραση του φόβου για την πανδημία COVID-19, της κατάθλιψης και της ψυχικής ανθεκτικότητας όπως αυτή καταγράφηκε στην περίοδο της αναδυόμενης ενηλικίωσης και η σημασία της ηλικίας και του φύλου στην παραπάνω σχέση. Στην έρευνα συμμετείχαν 377 αναδυόμενοι ενήλικες (167 άνδρες, 210 γυναίκες) από διάφορα πανεπιστήμια της Ελλάδας. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με ερωτηματολόγιο αυτο-αναφοράς το οποίο περιλάμβανε ερωτήσεις που αφορούσαν τα προσωπικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων, τον φόβο για την πανδημία COVID-19 (The Fear of COVID-19 Scale), την ψυχική ανθεκτικότητα (The Resilience Scale – CD-RISC) και την κα-τάθλιψη (Depression Anxiety and Stress Scales – DASS 21). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο φόβος για την πανδημία COVID-19 μπορούσε να οδηγήσει στην εμφάνιση καταθλιπτικών συμπτωμάτων και τόνισαν τον διαμεσολαβητικό ρόλο της ψυχικής ανθεκτικότητας στην προ-βλεπτική σχέση μεταξύ του φόβο για την πανδημία COVID-19 και της κατάθλιψη. Αναφο-ρικά με την επίδραση του φύλου, στις γυναίκες βρέθηκαν υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης, η ψυχική ανθεκτικότητα των ανδρών ήταν υψηλότερη ενώ ο φόβος για την πανδημία COVID-19 δεν έδειξε να επηρεάζεται από το φύλο. Σε αντιδιαστολή, η ηλικία δεν επηρέασε την κα-τάθλιψη, την ψυχική ανθεκτικότητα και τον φόβο για την πανδημία COVID-19. Τα ευρή-ματα της παρούσας εργασίας αποτελούν το έναυσμα για επιπλέον ανάλογες έρευνες σε ανα-δυόμενους ενήλικες αλλά και για την πραγματοποίηση ενημερωτικών/βιωματικών και συμ-βουλευτικών δράσεων που θα έχουν στόχο την ενδυνάμωση της ψυχικής ανθεκτικότητας των αναδυόμενων ενηλίκων έτσι ώστε να ανταποκριθούν ικανοποιητικά σε ανάλογα φοβικά συναισθήματα, και συγχρόνως να προσαρμοστούν πιο εύκολα απέναντι σε πιθανές αλλαγές της ζωής τους.

Η αύξηση της επιδημιολογίας της Διαταραχής Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) έχει ως αποτέλεσμα τη διερεύνηση της συνάφειας μεταξύ του στίγματος δεσμού και της διάγνωσης της διαταραχής. Το στίγμα των γονέων προστίθεται στις προκλήσεις που απορρέουν από την ανατροφή ενός παιδιού με ΔΑΦ και φαίνεται να σχετίζεται με το αίσθημα ευημερίας και ικανοποίησης των γονέων από τη ζωή τους. Η παρούσα μελέτη έχει στόχο τη διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στο στίγμα που βιώνουν οι γονείς που έχουν παιδιά με διάγνωση ΔΑΦ και στην ικανοποίησή τους από τη ζωή, καθώς και τη συνάφεια των δημογραφικών στοιχείων των γονέων με τις παραπάνω μεταβλητές. Διενεργήθηκε διαδικτυακή έρευνα με συνολικό δείγμα 67 γονείς με παιδιά με ΔΑΦ έως 12 ετών. Προέκυψε ότι το στίγμα που βιώνουν οι γονείς παιδιών με ΔΑΦ φάνηκε να συσχετίζεται αρνητικά με την ικανοποίηση των γονέων από τη ζωή τους, δηλαδή όσο αυξάνεται το στίγμα τόσο μειώνεται η ικανοποίηση από τη ζωή. Ωστόσο, δεν εντοπίστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ως προς τα δημογραφικά στοιχεία των συμμετεχόντων. Τα ευρήματα της έρευνας συνάδουν με τα ευρήματα πληθώρας προγενέστερων μελετών.

Ανάμεσα στον προσφυγικό πληθυσμό που βρίσκεται στην Ελλάδα, εντοπίζεται ένας μεγάλος αριθμός ασυνόδευτων ανηλίκων, μια ομάδα πληθυσμού ιδιαίτερα ευάλωτη και επιρρεπής σε κινδύνους. Οι εργαζόμενοι στα πλαίσια στέγασης και υποστήριξης ασυνόδευτων ανηλίκων έρχονται αντιμέτωποι με τις πολλαπλές ανάγκες και απαιτήσεις του εργασιακού τους χώρου. Η εργασία με ευάλωτες κοινωνικές ομάδες μπορεί να επιφέρει προκλήσεις όπως είναι συμπτώματα δευτερογενούς τραύματος και επαγγελματικής εξουθένωσης, φαινόμενα που κατ’ επέκταση μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα της επαγγελματικής ζωής. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση της ύπαρξης δευτερογενούς τραύματος στους επαγγελματίες που εργάζονται σε πλαίσια στέγασης και υποστήριξης ασυνόδευτων ανηλίκων στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια ποσοτική μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 213 επαγγελματίες από διάφορα πλαίσια στην Ελλάδα. Χρησιμοποιήθηκαν δύο βασικά εργαλεία μέτρησης, η κλίμακα μέτρησης της δευτερογενούς μετατραυματικής συνδρομής και η κλίμακα αξιολόγησης της ποιότητας της επαγγελματικής ζωής καθώς και ένα ερωτηματολόγιο δημογραφικών και επαγγελματικών χαρακτηριστικών. Τα πορίσματα της έρευνας έδειξαν πως οι επαγγελματίες που εργάζονται με ασυνόδευτους ανηλίκους στην Ελλάδα εμφανίζουν μετρίου βαθμού συμπτώματα δευτερογενούς μετατραυματικής συνδρομής όπως και μέτρια επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης και επαγγελματικής ικανοποίησης. Εντοπίστηκε μέτριος βαθμός συσχέτισης της επαγγελματικής εξουθένωσης με το δευτερογενές τραύμα, ενώ και τα δύο φαινόμενα αυτά παρατηρήθηκε πως σχετίζονται με το φύλο διότι, όπως αναδείχθηκε, οι γυναίκες συγκέντρωσαν υψηλότερα ποσοστά εμφάνισης. Τα αποτελέσματα της έρευνας και οι προτάσεις για μελλοντικές αναλύσεις μπορεί να καταστούν χρήσιμες για την καταγραφή των συνθηκών της επαγγελματικής ζωής αλλά και την υπογράμμιση της ανάγκης για στοχευμένη υποστήριξη και παροχή εποπτείας στους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται σε πλαίσια παιδικής προστασίας.

Η διεθνής βιβλιογραφία τα τελευταία χρόνια μελετά το αναδυόμενο πρόβλημα του Διαδικτυακού εθισμού. Σκοπός της παρούσας έρευνας αποτελεί η διερεύνηση του επιπέδου του εθισμού των εφήβων ηλικίας 16-17 ετών στο Διαδίκτυο σε σχέση με τα καταθλιπτικά συμπτώματα και τη συνοχή της οικογένειας. Η μελέτη διεξήχθη σε δείγμα 91 ατόμων και εφαρμόστηκαν τα ερωτηματολόγια Εθισμού στο Διαδίκτυο (ΙΑΤ), Καταθλιπτικών Συμπτωμάτων (DASS) και Συνοχής στην Οικογένεια (FACES IV). Όσον αφορά τα αποτελέσματα της έρευνας βρέθηκε ότι υπάρχει θετική σχέση μεταξύ Εθισμού στο Διαδίκτυο και Συμπτωμάτων Κατάθλιψης και αρνητική σχέση με την Οικογενειακή Συνοχή, την Ελαστικότητα, την Ισορροπία, την Επικοινωνία και την Ικανοποίηση. Επιπλέον, τα αγόρια βρέθηκαν περισσότερο εθισμένα σε σύγκριση με τα κορίτσια, ενώ αναφορικά με την ηλικία, αν και μη στατιστικά σημαντικό το αποτέλεσμα, οι έφηβοι 16 ετών σημείωσαν υψηλότερα επίπεδα εθισμού στο Διαδίκτυο. Τέλος, το ανδρικό Φύλο, τα υψηλά επίπεδα Καταθλιπτικών Συμπτωμάτων και η χαμηλή Ικανοποίηση με την Οικογένεια, βρέθηκαν ως στατιστικά σημαντικοί παράγοντες πρόβλεψης εθισμού στο Διαδίκτυο. Συμπερασματικά λοιπόν, το Διαδίκτυο κυριαρχεί έντονα στη ζωή των εφήβων, οι οποίοι εκδηλώνουν μια σημαντική τάση προς εθιστική χρήση αυτού, με ατομικούς και κοινωνικούς παράγοντες να διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στη συμπεριφορά αυτή.

Μέσω της Ψυχολογικής Ευελιξίας (ΨΕ) το άτομο ανταπεξέρχεται σε συναισθηματικές δυσκολίες. Η ΨΕ επηρεάζει την εμφάνιση εθισμού. Ο εθισμός στο διαδίκτυο, ένα φαινόμενο με αυξητική τάση, σχετίζεται με την απουσία ΨΕ. Η μελέτη διερευνά κατά πόσο η ΨΕ των γονέων διαμεσολαβεί στη σχέση εξάρτησης στο διαδίκτυο των γονέων και των παιδιών τους. Το δείγμα αποτελείται από 230 γονείς παιδιών ηλικίας 5 – 18 ετών. Ως επί το πλείστον ήταν έγγαμες, εργαζόμενες μητέρες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπάρχει θετική συσχέτιση του εθισμού στο διαδίκτυο των γονέων με τον εθισμό των παιδιών, ενώ η ΨΕ δεν φάνηκε να σχετίζεται με τον εθισμό των παιδιών. Ακόμη, βρέθηκε θετική σχέση μεταξύ της διάστασης Αποδοχής και αρνητική σχέση με τις διαστάσεις Εαυτός ως Πλαίσιο, Αξίες και Δεσμευμένη Δράση και εθισμό γονέων. Ο εθισμός των παιδιών σχετίζεται αρνητικά με τις διαστάσεις Αξίες και Δεσμευμένη Δράση. Το μοντέλο πολλαπλής παλινδρόμησης έδειξε ότι εθισμός των γονέων προβλέπει τον εθισμό των παιδιών στο διαδίκτυο, με ή χωρίς τον παράγοντα ΨΕ, η οποία δεν φάνηκε να προβλέπει των εθισμό των παιδιών. Επιπλέον, η διάσταση Αποδοχής προβλέπει θετικά τον εθισμό των γονέων στο διαδίκτυο, ενώ η διάσταση Αξιών αρνητικά. Στο μοντέλο διαμεσολάβησης δεν φάνηκε η ΨΕ να αποτελεί διαμεσολαβητικό παράγοντα στη σχέση εξάρτησης στο διαδίκτυο των γονέων και των παιδιών. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο εθισμός των γονέων προβλέπει και σχετίζεται με τον εθισμό των παιδιών στο διαδίκτυο. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει τα προληπτικά και θεραπευτικά προγράμματα να απευθύνονται και στον γονέα.

Το γονεϊκό στιλ διαπαιδαγώγησης, συμβάλλει καθοριστικά στην διαμόρφωση του ανθρώπου, στην παιδική και ενήλικη ζωή (Pannilage, 2017). Η διερεύνηση των παραγόντων, που επηρεάζουν την επιλογή των γονέων ως προς την υιοθέτηση του στιλ διαπαιδαγώγησης, κατέχει εξέχουσα σημασία, καθώς οι συνέπειες από την υιοθέτηση του αυταρχικού στιλ, είναι δυσμενείς. Το γονεϊκό άγχος, έχει φανεί πως ενισχύει την πιθανότητα χρήσης κακοποιητικών συμπεριφορών, μέσω της υιοθέτησης του αυταρχικού στιλ διαπαιδαγώγησης. Παράλληλα τα τελευταία χρόνια, η πανδημία του COVID-19, έφερε τους γονείς αντιμέτωπους με μία νέα αγχογόνο συνθήκη (Rodriguez et al., 2020), η οποία αφενός φαίνεται να αύξησε τόσο το γονεϊκό άγχος, όσο και τα φαινόμενα χρήσης του αυταρχικού στιλ (Prime et al., 2020). Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να ερευνήσει, τον πιθανό διαμεσολαβητικό ρόλο του φόβου για τον COVID-19, στην σχέση του γονεϊκού άγχος και των γονεϊκών στιλ διαπαιδαγώγησης, στον Ελληνικό πληθυσμό. Η ανάλυση διαμεσολάβησης έδειξε ότι ο φόβος για τον COVID-19, αυξάνει έμμεσα την εμφάνιση του αυταρχικού στιλ διαπαιδαγώγησης, μέσω της επίδρασης του στο γονεϊκό άγχος, επιβεβαιώνοντας το μοντέλο μόνο κατά την εφαρμογή του για τους πατέρες. Προτείνεται περαιτέρω μελέτη ως προς την διερεύνηση και άλλων παραγόντων που δύναται να επηρεάζουν το δίκτυο των μεβαλητών. Ακόμη προτείνεται η εφαρμογή στρατηγικών για την ενδυνάμωση των γονέων στο δύσκολο γονεϊκο του ρόλο, μεσά από ομάδες γονέων αλλά και η εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης που προωθούν την χρήση λειτουργικών γονεϊκών προτύπων και συμπεριφορών, ώστε να προληφθεί η βία κατά των παιδιών.

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η εξέταση της σχέσης της οικογενειακής λειτουργίας (συνοχή, ευελιξία, χαοτική δομή, επικοινωνία, ικανοποίηση) με την ανθεκτικότητα και τις συμπεριφορές υπερφαγίας των νεαρών ατόμων, παράλληλα με την διερεύνηση της οικογενειακής λειτουργίας ως προβλεπτικού παράγοντα της ανθεκτικότητας και των συμπεριφορών υπερφαγίας. Το δείγμα αποτέλεσαν 210 άτομα, ηλικίας από 18 έως 21 ετών (ΜΟ= 19.7, ΤΑ= 1.2), οι οποίοι συμπλήρωσαν ηλεκτρονικά πακέτο εργαλείων που μετρούν την οικογενειακή λειτουργία, την ψυχική ανθεκτικότητα και την επεισοδιακή υπερφαγία. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα υπάρχει σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στην οικογενειακή λειτουργία, την ανθεκτικότητα και την υπερφαγία, εύρημα που επιβεβαιώνεται και από προηγούμενες μελέτες. Τέλος, η διάσταση της γενικής οικογενειακής λειτουργίας, της επικοινωνίας και της ικανοποίησης προέβλεψαν σημαντικά την υπερφαγία που επαληθεύεται μέσα από παρόμοιες μελέτες με την διάσταση της ικανοποίησης να προβλέπει την ανθεκτικότητα γεγονός που επιβεβαιώθηκε από προηγούμενα ευρήματα. Τα αποτελέσματα της έρευνας ανέδειξαν ότι ο τρόπος με τον οποίο τα άτομα είναι ικανοποιημένα από την σχέση που έχουν με τα μέλη της οικογένειας μπορεί να λειτουργήσει ως προβλεπτικός παράγοντας της ανθεκτικότητας και της παθολογικής διατροφικής συμπεριφοράς της υπερφαγίας.

Στη σημερινή εποχή οι προκλήσεις σε διάφορους τομείς διαρκώς οξύνονται, ιδιαίτερα για τους νέους. Πολλές φορές στρεσογόνα γεγονότα και επικίνδυνες καταστάσεις μπορεί να διαταράξουν την ψυχική ευημερία των νέων. Η ψυχική ανθεκτικότητα ( resilience ) είναι αυτή που θα βοηθήσει τους νέους να αντιληφθούν όλα τα θετικά που συμβαίνουν στη ζωή τους, ώστε να ερμηνεύσουν τις δύσκολες εμπειρίες τους με λιγότερο άγχος και μέσα από μία διαφορετική μεριά. Κατά την εφηβική ηλικία, οι νέοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην εμφάνιση προβλημάτων που αφορούν την ψυχική υγεία . Η ψυχική ανθεκτικότητα των εφήβων συνδέεται με διάφορους προστατευτικούς παράγοντες, αλλά και παράγοντες επικινδυνότητας, όπως για παράδειγμα το άγχος . Ο σκοπός της έρευνας αρχικά επικεντρώνεται στη διερεύνηση των επιπέδων της ψυχικής ανθεκτικότητας και του άγχους , στην αποσαφήνιση της σχέσης μεταξύ τους και στον ρόλο που ενδέχεται να έχουν τα δημογραφικά στοιχεία σε κάθε μία έννοια . Επιπλέον, στοχεύει στη συσχέτιση ανάμεσα στην ψυχική ανθεκτικότητα και το άγχος. Στην εν λόγω έρευνα συμμετείχαν μαθητές και μαθήτριες της Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου από δύο σχολεία της χώρας. Ακόμα, τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η κλίμακα της ψυχικής ανθεκτικότητας και του άγχους αντίστοιχα. Από την στατιστική ανάλυση των δειγμάτων αποδείχθηκε ότι δεν διαφαίνεται ιδιαίτερη συσχέτιση της ψυχικής ανθεκτικότητας και του άγχους, παρά το γεγονός ότι το φύλο ενδέχεται να επηρεάσει το άγχος των μαθητών, όπως προέκυψε. Συμπερασματικά, το σχολείο μπορεί να σταθεί θεμέλιος λίθος για την οικοδόμηση συγκεκριμένων ικανοτήτων των μαθητών και τη ν ενίσχυση των προστατευτικών τους παραγόντων μέσω παρεμβάσεων και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.

Η παρούσα έρευνα, έχοντας ως βάση την θεωρία της προσκόλλησης, επιδιώκει να διερευνήσει την σχέση ανάμεσα στον Τύπο Γονεϊκού Δεσμού που δημιούργησαν οι μητέρες κατά την παιδική τους ηλικία, με το Γονεϊκό Στρες και την Ψυχοκοινωνική Ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Το δείγμα που συλλέχθηκε ήταν 232 μητέρες παιδιών ηλικίας τεσσάρων έως έξι ετών που διέμεναν στην Ελλάδα, με διακύμανση ηλικίας τα 36 έως 45 έτη και είχε, επί το πλείστων, ένα παιδί προσχολικής ηλικίας. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν την αρχική υπόθεση συσχέτισης του γονεϊκού δεσμού με το γονεϊκό στρες, καθώς υπήρξε αρνητική συσχέτιση της φροντίδας του δεσμού με το συνολικό στρες, την φόρτιση του γονέα και την δυσλειτουργική σχέση της μητέρας με το παιδί, ενώ η προστασία είχε θετική σχέση με την φόρτιση γονέα και το συνολικό στρες. Πιο συγκεκριμένα ο τύπος δεσμού που προέκυψε από τον μέσο όρο των απαντήσεων ήταν ο «Δεσμός χωρίς συναίσθημα» και σχετίστηκε με την υποκατηγορία ‘Φόρτιση Γονέα’ της Κλίμακας Γονεϊκού Στρες (PSI), δείχνοντας πως η υπερπροστασία οδηγεί σε αυξημένο στρες κατά τη διαχείριση της γονεϊκότητας. Σημαντικό εύρημα αποτελεί η ύπαρξη σχέσης του γονεϊκού στρες με όλες τις υποκατηγορίες του «Ερωτηματολογίου Δυνατοτήτων και Δυσκολιών» (SDQ), επισημαίνοντας πως η αύξηση του πρώτου επηρεάζει τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει το παιδί κατά την ψυχοκοινωνική ανάπτυξή του. Τέλος, υπήρξε διαφορά της υποκλίμακας ‘Δυσλειτουργική Σχέση γονέα- παιδιού’ με τον αριθμό παιδιών της οικογένειας. Συμπερασματικά, η επιρροή του τύπου δεσμού στο γονεϊκό στρες και στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού, ειδικότερα ως προς την μοναχικότητα και την προσκόλληση του, αποδεικνύει την αναγκαιότητα της πρόληψης από τους παράγοντες κινδύνου ώστε να προστατέψουμε την ψυχική ευημερία τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας επαληθεύουν εν μέρη προγενέστερες έρευνες στις οποίες στηρίχθηκε και η παρούσα μελέτη και δύναται να αποτελέσει αφετηρία για μελλοντική έρευνα.

Οι διαστάσεις του συναισθηματικού δεσμού που επιδεικνύει ένα άτομο κατά την διαπροσωπική του αλληλεπίδραση, μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την ψυχική του ανθεκτικότητα και τον βαθμό ικανοποίησης που λαμβάνει από την ζωή του. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διευκρινιστεί ο ρόλος των διαστάσεων του συναισθηματικού δεσμού και της ψυχικής ανθεκτικότητας στην ικανοποίηση από την ζωή που λαμβάνουν οι γονείς παιδιών και εφήβων. Το δείγμα αποτελούνταν από 300 συμμετέχοντες, με ίση αναλογία ανδρών και γυναικών. Για την εκτίμηση του είδους προσκόλλησης αξιοποιήθηκε η Αναθεωρημένη Κλίμακα Βιωμάτων στις Διαπροσωπικές Σχέσεις (G-ECR-R), για την ψυχική ανθεκτικότητα χρησιμοποιήθηκε η Κλίμακα Αξιολόγησης Ανθεκτικότητας (RES-Gr) και για την ικανοποίηση από την ζωή έγινε χρήση της Κλίμακας Μέτρησης Ικανοποίησης από τη Ζωή (SWLS). Στην παρούσα μελέτη, διερευνήθηκε: α) η συσχέτιση των παραπάνω μεταβλητών, β) η προβλεψιμότητα της ψυχικής ανθεκτικότητας από τις διαστάσεις δεσμού και γ) ο διαμεσολαβητικός ρόλος της ψυχικής ανθεκτικότητας. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν την συσχέτιση των διαστάσεων δεσμού, ψυχικής ανθεκτικότητας και ικανοποίησης από την ζωή. Ακόμα κατέδειξαν ότι η ψυχική ανθεκτικότητα δύναται να προβλεφθεί από τις διαστάσεις δεσμού, αλλά και να αποτελέσει διαμεσολαβητικό παράγοντα. Η συγκεκριμένη έρευνα επιβεβαιώνει τα ευρήματα της υπάρχουσας βιβλιογραφίας και συμβάλλει στην προάσπιση της ψυχικής υγείας.

Η ανθρώπινη προσωπικότητα αποτελούσε ανέκαθεν κεντρικό ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας του κλάδου τόσο της ψυχολογίας όσο και της ψυχικής υγείας. Πρόκειται για έναν παράγων που επηρεάζεται από ποίκιλες συνιστώσες και ταυτόχρονα με την σειρά του επηρεάζει πολλαπλούς τομείς της ζωής ενός ατόμου, από τα χόμπι και τις προτιμήσεις μέχρι τις σχέσεις και την εργασιακή πορεία Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να αναδειχτεί η επιρροή της προσωπικότητας στην αυτορρύθμιση των συναισθημάτων των επαγγελματιών ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων. Με την χρήση των μεθοδολογικών εργαλείων της ελληνικής μετάφρασης του τεστ προσωπικότητας Big five από τους Τσαούση, Βακόλα και Γεωργιάδη και του αντίστοιχα μεταφρασμένου τεστ συναισθηματικής αυτορρύθμισης (ERQ) από τους Μπεμπέτσος, Κωνσταντινίδης, Φιλίππου & Μπεμπέτσος, σε ένα δείγμα 104 φοιτητών και επαγγελματιών ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων, αναδεικνύεται η άμεση επιρροή της στρατηγικής αυτορρύθμισης που επιλέγει το άτομο, από την προσωπικότητά του. Συγκεκριμένα αναδύεται η σύνδεση των τομέων προσωπικότητας της εξωστρέφειας, της δεκτικότητας σε νέες εμπειρίες, και της ενσυνειδησίας με στρατηγικές συναισθηματικής αυτορρύθμισης όπως αυτές της γνωστικής αλλαγής, της αντοχής στο στρες και της εξωτερίκευσης συναισθημάτων, ο τομέας της προσήνειας συνδέθηκε με τεχνικές γνωστικής αλλαγής και εξωτερίκευσης κυρίως θετικών παρά αρνητικών συναισθημάτων, ενώ τέλος ο τομέας του νευρωτισμού με τεχνικές απώθησης και εσωτερίκευσης συναισθήματος, επιβεβαιώνοντας έτσι τις υπάρχουσες υποθέσεις και έρευνες πάνω στον εν λόγο τομέα. Ως αποτέλεσμα η κάθε προσωπικότητα τείνει να επιλέξει συγκεκριμένα στυλ αυτορρύθμισης, αλλά περισσότερο παραγωγικά όπως οι στρατηγικές επανεκτίμησης της κατάστασης και του συναισθήματος και άλλα λιγότερο παραγωγικά όπως η απώθηση των συναισθημάτων, που μπορούν να επηρεάσουν άμεσα την απόδοση του επαγγελματία ψυχικής υγείας σε μία τόσο ψυχικά φορτισμένη εργασία.

Η παρούσα μελέτη έθεσε ως βασικό στόχο την διερεύνηση της θεραπευτικής μεθόδου του Κέντρου Γνωσιο-συμπεριφορικού Δράματος (CBD) για την βελτίωση της λειτουργικότητας σε παιδιά με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας/ σύνδρομο Asperger. Κατά την βιβλιογραφική ανασκόπηση παρουσιάστηκε η πορεία της έρευνας σε σχέση με τις θεραπευτικές παρεμβάσεις για την καλύτερη προσαρμογή των ατόμων με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) στο οικογενειακό και κοινωνικό πλαίσιο και δόθηκε έμφαση στις προσεγγίσεις της Γνωστικής και της Συμπεριφορικής Σχολής, αλλά και της δραματοθεραπείας. Συζητήθηκαν ακόμη τα όρια και οι περιορισμοί της μεθόδου. Διεξήχθη έρευνα με ποιοτικά δεδομένα μέσω ημι-δομημένων συνεντεύξεων σε γονείς θεραπευόμενων παιδιών του Κέντρου, αλλά και ενδεικτικού αριθμού εκπαιδευτών. Επιπρόσθετα, τα ευρήματα της ποιοτικής έρευνας διασταυρώθηκαν με την ποσοτική έρευνα, η οποία περιλαμβάνει στατιστικές αναλύσεις στην βάση δομημένου ερωτηματολογίου, προς το σύνολο του πληθυσμού των γονέων παιδιών που λαμβάνουν την εν λόγω θεραπευτική παρέμβαση. Η μελέτη ολοκληρώνεται με την συζήτηση γύρω από το βασικό ζητούμενο, δηλαδή τον βαθμό βελτίωσης της λειτουργικότητας των παιδιών και εφήβων που δέχθηκαν για ικανό χρονικό διάστημα την επίδραση της θεραπευτικής παρέμβασης ΓΣΔ/ CBD σε μια σειρά από πέντε εξειδικευμένους τομείς δυσλειτουργικότητας.