Occupational Safety and Health / Επαγγελματική Ασφάλεια και Υγεία

This research explores the impact of safety culture on workers' safety performance within the Nigerian oil and gas industry. Employing a mixed-method approach, the study incorporates both qualitative and quantitative data collection methods. The primary data, obtained through a survey questionnaire distributed among frontline workers in various oil and gas companies in Nigeria, aims to understand their perceptions of safety culture and its influence on safety behaviour. The research emphasizes the importance of safety management techniques in fostering safety participation and compliance, drawing conclusions from the study's findings. Furthermore, demographic factors, particularly work experience, are identified as significant contributors to safety involvement. The study underscores the critical role of safety culture in the prevention of workplace accidents and advocates for effective safety information flow and incentives. Overall, this research contributes valuable insights to the enhancement of safety practices within the Nigerian oil and gas industry.

It is widely accepted that ill health, accidents, and injuries in the workplace are due in large part to human behaviour, so the importance of understating how job satisfaction affects safety performance cannot be understated. Although numerous studies have been conducted on job satisfaction, the effects of factors on health and safety practices in the organization have not been fully investigated, which remains an area of interest. First, a historical review is given, and a number of definitions of job satisfaction and OSH are listed. Then, a bibliographic review of the factors influencing job satisfaction, the relationship of positive culture with job satisfaction and the impact of job satisfaction on OSH is carried out. Quantitative data collection and analysis methods were adopted to achieve the research objective. Participants from various Cyprus companies with officer duties provided valid questionnaires. The SPSS statistical analysis package was used to analyse the data. The results showed that job satisfaction has a positive impact on OSH. In addition, the analysis showed that employees who perceive that their company receives what is necessary for their job satisfaction show the feeling of safety in the workplace. Also, it is worth noting that based on the statistical analysis there was a high level of job satisfaction and OSH from the employees.

The research methodology employed in this study consisted of an online questionnaire, with some visits, distributed to various micro-firms, around the mediterranean island of Cyprus. The survey was designed to assess Occupational Safety and Health (OSH) awareness among employees, understand the actions taken by enterprises and evaluate the precision of instructions provided to employees and managers. The research aimed to determine whether employees could effectively identify potential hazards in their work environment and observe the problems a micro-firm could phase about the care of any OSH issues. The study revealed a significant portion of the surveyed micro-firms, meaning that there are companies with up to 9 employees. The gender distribution among participants was nearly equal, with 48% being female and 52% male. The majority of participants fell within the age groups of 18-25 and 26-34. The elephant in the room was about the finding of the decreasing number in work-related accidents in 2023, which was attributed to a successful implementation of new policies and strategies in Cyprus. The minister of Labour emphasized the collaborative efforts between the labour ministry and a famous research center in Cyprus, highlighting their role in achieving this positive trend. However, a concerning revelation was the lack of awareness among workers regarding potential hazards in their workplaces. Despite legal requirements for companies in Cyprus to conduct written risk assessments, many employees remained unaware of these hazards until experiencing accidents or incidents firsthand. This emphasizes the urgent need for more comprehensive training and awareness programs tailored to micro-firms. In summary, while significant progress has been made in OSH, particularly within micro-firms in Cyprus, there are still challenges to address. Continued collaboration, improved training and increased awareness efforts are essential to ensure a safe and secure working environment for all employees. The future of OSH in Cypriot micro-firms holds promise, but it demands ongoing commitment, care, and adaptability to evolving workplace challenges.

Σύμφωνα με αναφορές από τη διεθνή βιβλιογραφία, η μουσική ταυτότητα και ο τρόπος που αυτή οικοδομείται αποτελεί μία σύνθετη διαδικασία, η διερεύνηση της οποίας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το πεδίο της μουσικής παιδαγωγικής (Elliott&Silverman, 2015·Green, 2011·Hargreaves etal., 2003·Hargreaves et. al., 2002·McClellan, 2017·Pellegrino, 2009). Ως σημαντικότερες πτυχές της ταυτότητας του μουσικοπαιδαγωγού αναδεικνύονται εκείνες του μουσικού και του εκπαιδευτικού (Austinetal., 2012·Russell, 2012). Η ταυτότητα του εκπαιδευτικού αντανακλά όλες τις προσωπικές εμπειρίες της ζωή του, οι οποίες περιλαμβάνουν το μουσικό γούστο, τις προσωπικές αξίες, τις συνήθειες, τις δεξιότητες και τις γνώσεις (Green, 2011), ενώ καθοριστικό ρόλο στην μελέτη της ταυτότητας του εκπαιδευτικού διαδραματίζει η έννοια της αυτοεικόνας και της αυτοαποτελεσματικότητας(Flores, 2006·Isbell, 2008·Παπαζαχαρίου-Χριστοφόρου, 2021·Yang, 2022). Ο τρόπος με τον οποίο η μουσική ταυτότητα διαμορφώνει τις επαγγελματικές πρακτικές του μουσικοπαιδαγωγού προσανατόλισαν ερευνητικά,στα πλαίσια της παρούσας διπλωματικής,τη μελέτη της μουσικής ταυτότητας τριών μουσικοπαιδαγωγών που εργάζονται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, είτε στην Ελλάδα, είτε στην Κύπρο. Στόχος μου ήταν να ερευνήσω τις πρακτικές και τις παιδαγωγικές προσεγγίσεις που ακολουθούν οι τρεις συμμετέχοντες στην έρευνα, μέσα από το πρίσμα της μουσικής τους ταυτότητας. Ποιοτικά εργαλεία συλλογής δεδομένων, όπως οι ημιδομημένες συνεντεύξεις και το ημερολόγιο αναστοχασμού, με βοήθησαν να συλλέξω πλούσια και πολυδιάστατα δεδομένα. Από την ανάλυση των δεδομένων διαφάνηκε ότι κάθε περίπτωση μουσικοπαιδαγωγού υιοθετούσε διαφορετικές πρακτικές κατά τη μαθησιακή διαδικασία. Αυτές διαφοροποιούνταν ανάλογα με το μουσικό προφίλ του καθενός και σε σχέση με τη διδακτική τους εμπειρία. Όλοι όμως οι συμμετέχοντες προσανατολίζονταν σε μία βιωματική μουσικοπαιδαγωγική προσέγγιση. Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας αποτελούν αφορμή για προβληματισμό γύρω από τo ρόλο της μουσικής εκπαίδευσης, τη στάση του εκπαιδευτικού μουσικής και την υιοθέτηση σύγχρονων μουσικοπαιδαγωγικών πρακτικών στο μάθημα της μουσικής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Η μουσική για παιδιά στο φάσμα του αυτισμού έχει μέχρι τώρα μελετηθεί κυρίως σε σχέση με τον θεραπευτικό τομέα (Kern & Aldridge, 2006; LaGasse, 2014). Ενώ οι δεξιότητες αυτορρύθμισης θεωρούνται σημαντικές για την ακαδημαϊκή και κοινωνική εξέλιξη ενός ατόμου (Geldhof, Fenn & Finders, 2007), ελάχιστες είναι οι μελέτες που εξετάζουν την αυτορρύθμιση των ατόμων στο φάσμα του αυτισμού σε σχέση με τη μουσική διδασκαλία. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση των στρατηγικών ατομικής μουσικής διδασκαλίας ενός παιδιού δέκα ετών στο φάσμα του αυτισμού, ώστε να καταγραφούν τα είδη των μουσικών δραστηριοτήτων που πιθανόν να βελτιώνουν τις μουσικές τους δεξιότητες και τις δεξιότητες αυτορρύθμισης τους. Ακολουθώντας τον κύκλο αναστοχασμού μιας έρευνας δράσης, στόχος ήταν να περιγραφούν αρχικά οι μουσικές δεξιότητες και οι δεξιότητές αυτορρύθμισης, που διέθετε ο μαθητής και στη συνέχεια μέσα από μια ακολουθία έξι ατομικών μαθημάτων μουσικής, να μελετηθούν οι στρατηγικές διδασκαλίας, με τους οποίους το παιδί πιθανό να μπορεί να ενισχύσει τις μουσικές του δεξιότητες και τις δεξιότητες αυτορρύθμισης του. Τα ευρήματα της παρούσας έρευνας επιβεβαιώνουν τις πολλές δυνατότητες της μουσικής διδασκαλίας για την εξέλιξη βασικών δεξιοτήτων αυτορρύθμισης, όπως τη διατήρηση της προσοχής και την εύρεση κινήτρων για μάθηση. Ταυτόχρονα, αναδύεται ότι μέσω συστηματικής μουσικής διδασκαλίας βασισμένης στις αρχές της διαφοροποίησης και της εξατομίκευσης, το συγκεκριμένο παιδί με αυτισμό ανέπτυξε μια σειρά μουσικών δεξιοτήτων εκτέλεσης, ακρόασης και αυτοσχεδιασμού.