Occupational Safety and Health / Επαγγελματική Ασφάλεια και Υγεία

Η ορθή εκφορά λόγου αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας ολοκληρωμένης ερμηνείας για έναν λυρικό τραγουδιστή (Adams, 2008). Το Διεθνές Φωνητικό Σύστημα (ΔΦΑ) χρησιμοποιείται ευρέως σε παγκόσμιο επίπεδο με επιτυχία για την επεξήγηση και διδασκαλία της ορθής προφοράς στο λυρικό τραγούδι (Mahaney, 2006· Paver, 2009· Montgomery, 2020). Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο των Ωδείων στην Ελλάδα, για το μάθημα της Ορθής Προφοράς Ξένων Κειμένων στην κατεύθυνση της μονωδίας. Παρατηρείται απουσία οργάνωσης και συστηματοποίησης του μαθήματος με αποτέλεσμα να διαφαίνεται αδυναμία ως προς τη δεξιότητα αυτή για τους σπουδαστές/τριες του λυρικού τραγουδιού. Με αφετηρία την πιο πάνω επισήμανση, σκοπός της παρούσας μελέτης περίπτωσης ήταν η διερεύνηση των εμπειριών τεσσάρων σπουδαστών μονωδίας όταν στο μάθημα της Ορθής Προφοράς Ξένων Κειμένων και για περίοδο τεσσάρων μηνών, εντάχθηκε και έγινε εκμάθηση του ΔΦΑ. Συλλέχθηκαν πλούσια ποιοτικά δεδομένα μέσα από παρατήρηση και συνεντεύξεις, τόσο ατομικές, όσο και ομαδικές, τα οποία αναλύθηκαν θεματικά. Από την ανάλυση των δεδομένων διαφάνηκε η θετική επιρροή του ΔΦΑ και συγκεκριμένα ο καταλυτικός ρόλος του στην αποσαφήνιση της άρθρωσης των ήχων, στην αντιμετώπιση προσωπικών δυσκολιών και στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης κατά την προσέγγιση νέων έργων του ξενόγλωσσου ρεπερτορίου. Τόσο η βιβλιογραφική ανασκόπηση, όσο και τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας, αποτελούν ισχυρά επιχειρήματα για την ένταξη της διδασκαλίας του ΔΦΑ στο μάθημα της Ορθής Προφοράς Ξένων Κειμένων στα ελληνικά ωδεία.

Σε κάθε εκπαιδευτικό σύστημα, το πρόγραμμα σπουδών προσδιορίζει τους σκοπούς και τους στόχους των εκπαιδευτικών διαδικασιών, το περιεχόμενο των γνωστικών αντικειμένων προτείνοντας συγκεκριμένες μεθοδολογίες και μορφές αξιολόγησης των μαθητών. Σε μια κοινωνία που μεταβάλλεται συνεχώς και τα δεδομένα αλλάζουν διαρκώς, η αναθεώρηση των προγραμμάτων σπουδών κρίνεται απαραίτητη προκειμένου να μπορούν να συμβαδίζουν με τις εκάστοτε εξελίξεις και να προσφέρουν τα κατάλληλα εφόδια στους μαθητές. Στον επαναπροσδιορισμό των εκπαιδευτικών πρακτικών, και κατ’ επέκταση στην αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών, μπορεί να συμβάλλει σημαντικά η σύγκρισή τους, η οποία θα αποκαλύψει τις αρετές και τις αδυναμίες τους σύμφωνα με τις κοινωνικές-πολιτισμικές και οικονομικές συνθήκες που επικρατούν κάθε περίοδο. Η παρούσα έρευνα μελετά συγκριτικά τα προγράμματα σπουδών μουσικής για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα και στη Βαυαρία. Πρόκειται για δύο προγράμματα σπουδών μουσικής που σχεδιάστηκαν σε μια περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η οποία έφερε ριζικές αλλαγές στον ευρωπαϊκό χώρο. Σκοπός της έρευνας είναι η κριτική αποδόμηση και η συγκριτική θεώρησή τους, προκειμένου να εξεταστούν οι επιρροές που δέχονται από το κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο, όπως και ο βαθμός που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες τάσεις της μουσικής παιδαγωγικής. Μέσα από τη σύγκριση προέκυψε ότι και τα δύο προγράμματα σπουδών μουσικής είναι σχεδιασμένα, σε γενικές γραμμές, σύμφωνα με τις σύγχρονες τάσεις του πεδίου αλλά δε λαμβάνουν υπόψη το οικονομικό-κοινωνικό-πολιτισμικό πλαίσιο της περιόδου που συντάχθηκαν. Ταυτόχρονα, η συγκριτική μελέτη αποκάλυψε σημαντικές αδυναμίες του ελληνικού προγράμματος. Σε αυτό το πλαίσιο, προτείνεται η διεξαγωγή παρόμοιων μελετών, προκειμένου να συμβάλλουν στη βελτίωση και στον εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων σπουδών μουσικής.

Η εκπαίδευση αποτελεί κοινωνικό αγαθό στοχεύοντας στην ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου. Τα Προγράμματα Σπουδών είναι εκφραστές της εκπαιδευτικής φιλοσοφίας της κάθε χώρας καταδεικνύοντας την ποιότητα της παρεχόμενης γνώσης. Οι ραγδαίες αλλαγές που έχουν επιτελεστεί τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν επηρεάσει αναπόφευκτα και την εκπαίδευση καθιστώντας απαραίτητη την επικαιροποίηση των Προγραμμάτων Σπουδών ώστε να συμβαδίζουν με τις νέες συνθήκες. Η διαδικασία αυτή μπορεί να ευνοηθεί μέσα από τη σύγκριση η οποία δεν περιορίζεται μόνο στην ανάδειξη ομοιοτήτων και διαφορών αλλά αναζητά την ουσία της εκπαιδευτικής φιλοσοφίας. Σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι η κριτική αποδόμηση και συγκριτική θεώρηση των Προγραμμάτων Σπουδών μουσικής για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση της Ελλάδας και της Αυτόνομης Περιφέρειας της Ανδαλουσίας (Ισπανία), ως προς τις μουσικοπαιδαγωγικές τους αρχές και το πλαίσιο σχεδιασμού τους. Δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν τα δύο Προγράμματα Σπουδών ενώ η μέθοδος που ακολουθήθηκε ήταν η κριτική ανάλυση περιεχομένου. Τα αποτελέσματα της μελέτης κατέδειξαν μια σύγκλιση των δύο προγραμμάτων ως προς τη βαρύτητα που δίνουν στον άξονα «με τη μουσική» και στη συνέχεια στους άξονες «μέσω» και «για» τη μουσική. Παράλληλα, αποκαλύφθηκε μια διαφοροποίηση στην έμφαση ως προς την ανάπτυξης των δεξιοτήτων του 21ου αιώνα. Τέλος, διαπιστώθηκε ότι η οικονομική κρίση δεν επηρέασε τα προγράμματα και δεν εντοπίστηκε διαφοροποίηση ως προς την ώσμωση των νέων δεδομένων αναφορικά με το ιστορικό, κοινωνικό-πολιτικό και πολιτισμικό συμφραζόμενο.

Η παρούσα διπλωματική διερευνά τις απόψεις, αντιλήψεις και σκέψεις δυο περιπτώσεων μαθητών μπουζουκιού οι οποίοι βίωσαν στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, την ενσωμάτωση πρακτικών αυτοσχεδιασμού στο ατομικό μάθημα μπουζουκιού. Στην έρευνα συμμετείχαν δύο μαθητές Α΄ Λυκείου Μουσικού Σχολείου στην Ελλάδα. Η διερεύνηση της εμπειρίας και σημασίας της ένταξης του αυτοσχεδιασμού στην εκπαιδευτική διαδικασία στο μάθημα μπουζουκιού, αντλήθηκε από ποιοτικά δεδομένα. Η συλλογή ποιοτικών δεδομένων έγινε μέσω συμμετοχικής παρατήρησης, σημειώσεις πεδίου του ερευνητή, ηχογραφήσεις, συνεντεύξεις και ημερολόγια αναστοχασμού. Η συλλογή δεδομένων ολοκληρώθηκε με το πέρας δέκα εβδομάδων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ένταξη του αυτοσχεδιασμού στο ατομικό μάθημα μπουζουκιού αποτέλεσε μια θετική εμπειρία για τους μαθητές οι οποίοι έκφρασαν την αξία της στην βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Διαφάνηκε ότι για τις δυο περιπτώσεις μαθητών οι δραστηριότητες αυτοσχεδιασμού αναδείχθηκαν πολύ βοηθητικές για την ανάπτυξη των μουσικών τους δεξιοτήτων, της δημιουργικότητάς τους και της αυτονομίας τους. Συμπερασματικά, η παρούσα διδακτική παρέμβαση, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τα κλειστά και παραδοσιακά προγράμματα σπουδών, φάνηκε πώς μπορεί να ενισχύσει την εκπαιδευτική διαδικασία, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για εκσυγχρονισμό των μεθόδων διδασκαλίας μπουζουκιού.

Σε έναν οπτικοακουστικό και πολυµεσικό κόσµο, το µουσικό βίντεο αποτελεί έναν από τους βασικότερους τρόπους που βιώνουµε τη µουσική και έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει τις στάσεις και τις αντιλήψεις της σύγχρονης κοινωνίας. Οι σηµερινοί µαθητές αφιερώνουν σηµαντικό µέρος από τον ελεύθερο χρόνο τους στην ακρόαση θέαση µουσικών βίντεο τα οποία είναι αντιπροσωπευτικά της δηµοφιλούς κουλτούρας και αποτελούν βάση για τη δόµηση νοηµάτων. Δίνουν πρότυπα συµπεριφοράς που µπορούν να επιδράσουν στη διαµόρφωση της προσωπικής και µουσικής ταυτότητας των µαθητών. Η κατανόηση των µουσικών βίντεο δηµοφιλούς µουσικής αποτελεί κοµµάτι του πολυτροπικού γραµµατισµού. Η χρήση τους στη διδασκαλία-µάθηση της µουσικής έχει τη δυνατότητα: να αυξήσει την προσοχή των µαθητών, να γίνει βάση κριτικής συζήτησης, να ενισχύσει τη δηµιουργικότητα και την ικανότητα επίλυσης προβληµάτων, και να προάγει τη διαπολιτισµική επίγνωση. Επίσης, διαµορφώνει τις σχέσεις αλληλεπίδρασης µεταξύ εκπαιδευτικών και µαθητών και µπορεί να συµβάλλει θετικά στην κοινωνική-συναισθηµατική και γνωστική-µουσική ανάπτυξη των µαθητών. Η παρούσα έρευνα έχει σκοπό να διερευνήσει τις αντιλήψεις και στάσεις των εκπαιδευτικών για τους τρόπους χρήσης των βίντεο δηµοφιλούς µουσικής ως µέσο µουσικής διδασκαλίας-µάθησης, µε εστίαση στο επίπεδο που καλύπτονται οι ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των µαθητών από τα βίντεο δηµοφιλούς µουσικής. Επιπλέον, εξετάζει µε ποιον τρόπο το πρόγραµµα σπουδών «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Σχολείο 21ου αιώνα) – Νέο Πρόγραµµα Σπουδών» προτείνει τα µουσικά βίντεο δηµοφιλούς µουσικής ως εργαλείο για την υλοποίηση των στόχων του. Η έρευνα είναι ποιοτική και τα ερευνητικά εργαλεία που χρησιµοποιήθηκαν είναι ηµιδοµηµένες συνεντεύξεις και αποδόµηση του µουσικού προγράµµατος σπουδών. Σύµφωνα µε τα αποτελέσµατα της έρευνας, οι εκπαιδευτικοί δεν είναι ακόµα εξοικειωµένοι µε τη χρήση των βίντεο δηµοφιλούς µουσικής και τα χρησιµοποιούν κυρίως για την επίτευξη εξωµουσικών στόχων. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί παρουσιάστηκαν αρκετά προσεκτικοί στα κριτήρια επιλογής των βίντεο για σχολική χρήση. Ακατάλληλα θεωρήθηκαν τα βίντεο µε εικόνες βίας, χυδαιότητας, µε υβριστικούς στίχους και µε ρατσιστικές ιδέες. Γενικά διαπιστώθηκε µία θετική τάση για την περίπτωση ένταξης των βίντεο δηµοφιλούς µουσικής στο πρόγραµµα σπουδών.

Η σχολική χορωδία στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση συμβάλλει στη μουσική εκπαίδευση και στην ολιστική ανάπτυξη των μαθητών, ενώ παράλληλα υπηρετεί τους σκοπούς της εκπαίδευσης στο πλαίσιο της σχολικής ζωής όπως είναι, η κοινωνική ανάπτυξη, η κοινωνική-συναισθηματική καλλιέργεια, η συλλογικότητα και η συνεργατικότητα, η αισθητική απόλαυση. Η ολιστική εμπλοκή των μαθητών σε σχολικές δραστηριότητες στο πλαίσιο της σχολικής ζωής που καλλιεργούν την προσωπικότητα, το σύστημα ηθικών αξιών, τη στάση και τη συμπεριφορά, τη διαμόρφωση της ταυτότητας, αποτελεί πρόκληση για το σημερινό δημόσιο σχολείο. Η εφαρμογή σχολικών δραστηριοτήτων στη σχολική ζωή στοχεύει, πέρα από τη διδασκαλία-μάθηση, στην ανάπτυξη δεξιοτήτων που αφορούν στην πραγματική ζωή. Στη σχολική χορωδία μαθητές και εκπαιδευτικοί αλληλεπιδρούν από την ενασχόλησή τους με το ομαδικό τραγούδι ενώ ο συλλογικός της χαρακτήρας αποτελεί πρόταση για την εμπλοκή όλων των μαθητών χωρίς διακρίσεις, καθώς καλλιεργεί την ομαδικότητα και τις ίσες ευκαιρίες. Ο σκοπός της έρευνας αφορά στο να διερευνηθεί το πλαίσιο λειτουργίας, η οργάνωση και η μουσικοπαιδαγωγική αξία της σχολικής χορωδίας στο δημοτικό σχολείο. Η παρούσα ερευνητική εργασία προσεγγίζει τους τομείς ολόπλευρης ανάπτυξης των μαθητών, αναφορικά με το αν οι διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο του χορωδιακού συνόλου συμβάλλουν στην ολιστική ανάπτυξη της προσωπικότητας. Παράλληλοι στόχοι της έρευνας ήταν να εντοπιστούν δυσλειτουργίες και προβλήματα στη βάση οργάνωσης και δράσης σύμφωνα με το θεσμοθετημένο πλαίσιο, όπως και να προσδιοριστούν οι συνθήκες λειτουργίας της σχολικής χορωδίας στο πλαίσιο της σχολικής ζωής στο δημοτικό σχολείο. Τα ερευνητικά εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η χρήση ημιδομημένων συνεντεύξεων. Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν δια ζώσης, κατά μόνας με κάθε ερωτηθέντα και ομαδικά σε γκρουπ εστίασης υπό τον τύπο της συζήτησης. Η λειτουργία της χορωδίας στο δημοτικό σχολείο θα μπορούσε να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της μουσικής εκπαίδευσης των μαθητών όχι μόνο για την ίδια τη μουσική, αλλά και για τις εξωμουσικές της ωφέλειες, αφού τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πως οι μαθητές αναπτύσσουν όλους τους τομείς ολιστικής ανάπτυξης με τη συμμετοχή τους στη σχολική χορωδία. Δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές να ανακαλύψουν και να καλλιεργήσουν τα ιδιαίτερα ταλέντα τους και την αυθόρμητη κλίση τους στη μουσική. Παράλληλα εμπλουτίζεται η σχολική τους ζωή με σημαντικές εμπειρίες που συνδέονται με την πραγματική ζωή, καθώς η μουσική δραστηριότητα της σχολικής χορωδίας ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές που επίσημα θεσμοθετούνται από την πολιτεία για τη σχολική ζωή των μαθητών. Παρόλα αυτά σύμφωνα με την έρευνα, υπάρχουν προβλήματα στο πλαίσιο λειτουργίας της σχολικής χορωδίας καθώς εκλείπει ένα ολοκληρωμένο θεσμοθετημένο πλαίσιο αναφορικά με τις παραμέτρους που οργανώνεται στην πράξη και σε συνάρτηση με τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών μουσικής. Επίσης, η έρευνα έδειξε ότι οι προδιαγραφές στο θεσμοθετημένο πλαίσιο για τη σχολική ζωή δεν συνάδουν με τον τρόπο λειτουργίας της σχολικής δραστηριότητας της χορωδίας στο δημοτικό σχολείο. Παράλληλα το μουσικό ΠΣ για το δημοτικό σχολείο, δεν αξιοποιεί τη σχολική χορωδία αναλογικά με τις ωφέλειές της για τη μουσική εκπαίδευση και την ολιστική ανάπτυξη των μαθητών.

Σύμφωνα με τις αναφορές στη διεθνή βιβλιογραφία (Campbell,1995, 1998, 2000· Folkestad, 2006· Fornas et al., 1995· Jorgensen, 2003· Strauss, 1984) η μουσική μάθηση επιτελείται σε τυπικά και άτυπα πλαίσια τα οποία πολλές φορές αποδεικνύονται να λειτουργούν απομονωμένα. Τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια της διερεύνησης πιο δημοκρατικών παιδαγωγικών πρακτικών οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να εμπλέκουν ενεργά όλους τους μαθητές, σεβόμενες τις μουσικές τους ταυτότητες, γίνονται προσπάθειες γεφύρωσης και συνδυασμού των δύο αυτών μορφών μάθησης. Η ενσωμάτωση άτυπων διαδικασιών μάθησης σε τυπικά σχολικά πλαίσια όπως έχει διερευνηθεί από την Lucy Green (2002) στο πρόγραμμα της «Musical Futures», και από άλλες έρευνες (Andrews, 2011· Βenson, 2011· Campbell, 1995· Davis, 2008· Green, 2002· Παπαζαχαρίου-Χριστοφόρου, 2016), με προσανατόλισαν ερευνητικά στην μελέτη της ενσωμάτωσης άτυπων διαδικασιών μάθησης σε ατομικά μαθήματα κλασικής κιθάρας. Στόχος μου ήταν να ερευνήσω τις εμπειρίες τριών περιπτώσεων μαθητών μου, κατά την εφαρμογή άτυπων διαδικασιών μουσικής μάθησης στα μαθήματα κιθάρας, να κατανοήσω τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν και τους τρόπους που επέλεξαν για να τις ξεπεράσουν και να περιγράψω επίσης τα συναισθήματα, τις απόψεις και την συμπεριφορά τους, κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Ποιοτικά εργαλεία συλλογής δεδομένων όπως η προσωπική παρατήρηση και σημειώσεις, οι ηχογραφήσεις των μαθημάτων και οι ημιδομημένες συνεντεύξεις από τους συμμετέχοντες με βοήθησαν να συλλέξω πλούσια και πολυδιάστατα δεδομένα. Από την ανάλυση των δεδομένων διαφάνηκε ότι οι μαθητές ανταποκρίθηκαν θετικά στην μεγαλύτερη αυτονομία που τους δόθηκε και κατάφεραν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες που προέκυψαν, αποκομίζοντας από όλη αυτή τη διαδικασία πλούσιες μουσικές 10 και εξωμουσικές γνώσεις και δεξιότητες. Οι άτυπες διαδικασίες μάθησης αποτέλεσαν πλαίσιο για τη μουσική ανάπτυξη των μαθητών μου και αύξησαν τα κίνητρα τους για μουσική ενασχόληση. Συγκεκριμένα παρατηρήθηκε ανάπτυξη της ακουστικής τους ικανότητας και εξέλιξη της τεχνικής τους κατάρτισης στο όργανο της κιθάρας. Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας αποτελούν αφορμή για προβληματισμό ως προς την υιοθέτηση πιο σύγχρονων μουσικοπαιδαγωγικών προσεγγίσεων σε μαθήματα κλασικής κιθάρας.

Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τις σκέψεις, απόψεις και αντιλήψεις μίας περίπτωσης μαθήτριας της Α΄ Λυκείου, σε Μουσικό Σχολείο της Ελλάδας, η οποία παίζει μπουζούκι. Η έρευνα εστιάζει στην ανάδειξη των βιωμάτων της μαθήτριας, κατά την εμπλοκή της στη διαδικασία μουσικής διδασκαλίας-μάθησης στο Μουσικό Σχολείο όπου φοιτά, με ένα στερεοτυπικά ανδρικό όργανο. Περιγράφονται και αναλύονται οι εμπειρίες της από το μουσικό σύνολο μπουζουκιών στο οποίο συμμετείχε και τον τρόπο που τα παραπάνω διαμορφώνουν τη μουσική της ταυτότητας. Για την καλύτερη κατανόηση του φαινομένου, εκτός από τη μαθήτρια, στην έρευνα συμμετείχαν και τρεις συμμαθητές της, μέλη του λαϊκού συνόλου του Μουσικού Σχολείου στο οποίο έγινε η έρευνα. Τα ποιοτικά δεδομένα της έρευνας συλλέχθηκαν σε χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών, μέσω ατομικών και ομαδικών ημιδομημένων συνεντεύξεων, καθώς και από τα ημερολόγια αναστοχασμού που διατηρούσε η μαθήτρια κατά τη διάρκεια της εκπόνησης της έρευνας. Η θεματική ανάλυση των δεδομένων κατέδειξε πως τα στερεότυπα φύλου σε σχέση με το μπουζούκι και τη λαϊκή μουσική, στη συγκεκριμένη περίπτωση μαθήτριας, δεν ήταν ισχυρά. Η διασταύρωση των δεδομένων κατέδειξε ότι οι μεμονωμένες στερεοτυπικές συμπεριφορές οι οποίες διαφάνηκαν να υπάρχουν στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον της περίπτωσης μαθήτριας που διερευνήθηκε, δεν ήταν τόσο ισχυρά ώστε να την αποτρέψουν από την επιλογή της να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο μουσικό όργανο. Αντίθετα η συγκεκριμένη μαθήτρια έκφρασε ότι είχε ψηλά κίνητρα να συνεχίσει την ενασχόλησή της με το μπουζούκι και ένιωθε αυτοπεποίθηση να υπηρετήσει τη λαϊκή μουσική και στο μέλλον. Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας αφορούν τη συγκεκριμένη μελέτη περίπτωσης μαθήτριας, και δεν μπορούν να γενικευτούν. Παρόλα αυτά επιδιώκουν να δώσουν ένα εποικοδομητικό πλαίσιο για αναστοχασμό και κριτική σκέψη σε ζητήματα έμφυλων στερεοτύπων που αφορούν στην εκμάθηση και εκτέλεση του μπουζουκιού, αλλά και άλλων μουσικών οργάνων με ανάλογη έμφυλη φόρτιση.

Η παρούσα διπλωματική διερευνά τις απόψεις δέκα επιλεγμένων μουσικοπαιδαγωγών του ακορντεόν για τη διδασκαλία του ακορντεόν στα Μουσικά σχολεία της Ελλάδας. Η διδασκαλία του ακορντεόν είναι ένα ζήτημα το οποίο απασχολεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια τον εκπαιδευτικό χώρο, καθώς δεν υπάρχει αναλυτικό πρόγραμμα διδασκαλίας του από το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού και Θρησκευμάτων, το οποίο να δίνει μια κατεύθυνση σε σχέση με τη διδασκαλία του, όσον αφορά τους στόχους, το περιεχόμενο, τη μουσικοπαιδαγωγική προσέγγιση, καθώς και την αξιολόγηση των μαθητών. Αποτέλεσμα της απουσίας αναλυτικού προγράμματος διδασκαλίας του ακορντεόν από το Υπουργείο αποτελούν οι διαφορετικές προσεγγίσεις για τη διδασκαλία του οργάνου από τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στα μουσικά σχολεία, ζήτημα που πυροδότησε το ερευνητικό μου ενδιαφέρον για την πραγματοποίηση της παρούσας έρευνας. Επιλέχθηκαν δέκα μουσικοπαιδαγωγοί του ακορντεόν, οι οποίοι διδάσκουν ακορντεόν σε Μουσικά σχολεία της Ελλάδας κατά το σχολικό έτος 2021-2022. Έγινε συλλογή ποιοτικών δεδομένων μέσω ημιδομημένων συνεντεύξεων, σε διάστημα δύο μηνών, οι οποίες έγιναν διαδικτυακά και τα δεδομένα αναλύθηκαν μέσω της θεματικής ανάλυσης. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η διδασκαλία του ακορντεόν στα μουσικά σχολεία της Ελλάδος επαφίεται στην κρίση του κάθε μουσικοπαιδαγωγού, ο οποίος προσαρμόζει τους στόχους του, το περιεχόμενο διδασκαλίας του καθώς και τη μουσικοπαιδαγωγική του προσέγγιση σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια. Διαπιστώθηκε παράλληλα ότι υπάρχουν κοινές οπτικές, τοποθετήσεις και προσεγγίσεις ανάμεσα στους συμμετέχοντες για τα πιο πάνω ζητήματα που άπτονται στη διδασκαλία του ακορντεόν. Συνοπτικά διαφάνηκε ότι οι συμμετέχοντες θέτουν μουσικούς στόχους, όπως η ανάπτυξη τεχνικής, μουσικότητας, καθώς και ανάγνωσης/αποκωδικοποίησης της παρτιτούρας, αλλά και εξωμουσικούς στόχους, όπως είναι η ψυχολογία και χαρά του μαθητή, αλλά και γενικότερα η ατομικότητα του κάθε μαθητή. Σε σχέση με το περιεχόμενο διδασκαλίας διαφάνηκε ότι χρησιμοποιούν πρακτικές μεθόδους εκμάθησης ακορντεόν, οι οποίες διαφέρουν ανά συμμετέχοντα, ανάλογα με τα δικά του κριτήρια. Επίσης χρησιμοποιούν διαφόρων ειδών ρεπερτόριο το οποίο πρωτίστως επιλέγετε με βάση τις προτιμήσεις των μαθητών. Επίσης επιλέγεται ανάλογα με το είδος μουσικής που ειδικεύεται κάθε συμμετέχοντας. Επιπλέον υπάρχει διαφοροποίηση του περιεχομένου διδασκαλίας προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες κάθε μαθητή ξεχωριστά. Σε σχέση με τη μουσικοπαιδαγωγική προσέγγιση των συμμετεχόντων διαφάνηκε ότι κατά πλειοψηφία ο τρόπος διδασκαλίας γίνεται μέσω εκμάθησης της παρτιτούρας, που εντάσσεται στο πλαίσιο τυπικών πρακτικών μουσικής μάθησης. Κάποιοι από τους συμμετέχοντες επίσης υιοθετούν άτυπες πρακτικές μουσικής μάθησης όπως είναι η εκμάθηση με το αυτί, η εκμάθηση μέσω μίμησης – ο εκπαιδευτικός ως πρότυπο και η μάθηση σε ομάδες. Ελάχιστοι δίνουν σημασία στα οφέλη της ένταξης του αυτοσχεδιασμού κατά τη διδασκαλίας τους. Όλοι οι συμμετέχοντες διαφάνηκε ότι δίνουν μεγάλη σημασία στην εμπειρία της ακρόασης ενός κομματιού, είτε από τους ίδιος, είτε μέσω ηχογραφήσεων, πριν από την εκτέλεση του. Οι συμμετέχοντες επίσης διαφάνηκε ότι χρησιμοποιούν διδακτικά μέσα όπως είναι ο μετρονόμος και οι ηχογραφήσεις. Ενώ μια μειοψηφία αναφέρθηκε στη χρήση των τεχνολογικών μέσων κατά τη διδασκαλία, και ειδικότερα στην ηχογράφηση και βιντεογράφηση, ως εργαλεία μελέτης των μαθητών στο σπίτι. Όσον αφορά την αξιολόγηση διαφάνηκε ότι οι συμμετέχοντες εφαρμόζουν τελική αξιολόγηση σε σχέση με ζητήματα τεχνικής και μουσικότητας, αλλά δίνουν μεγάλη έμφαση στη συντρέχουσα αξιολόγηση που διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους και βασίζεται σε παράγοντες όπως είναι η θέληση, η προσπάθεια, η όρεξη, η αγάπη του μαθητή για το όργανο και γενικότερα επικεντρώνεται στην ατομικότητα του μαθητή. Η έρευνα εξέτασε επιπρόσθετα τις προκλήσεις, ή δυσκολίες που βιώνουν οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί για τη διδασκαλία του ακορντεόν στα Μουσικά σχολεία της Ελλάδας και κατέγραψε τις εισηγήσεις τους για βελτίωση του θεσμού.

Η εφηβεία αποτελεί ορόσημο στην διαμόρφωση της ταυτότητας του ατόμου (Erikson, 1968). Η μουσική ταυτότητα, αντανακλά την ολοκληρωμένη εικόνα του ατόμου σε σχέση με τη μουσική (Mills, 2008) και διαμορφώνεται μέσα από αλληλεπιδράσεις με το κοινωνικοπολιστιμικό του περιβάλλον (Hargreaves et al., 2002∙ O' Neill, 2002). Εμπεριέχει πτυχές όπως η αυτοαντίληψη, αυτοεκτίμηση και αυτοαποτελεσματικότητα (Harter, 2006 ∙ Kastner, 2009) και αποτελεί πρόσφατο ερευνητικό ενδιαφέρον κοινωνιολογικής διερεύνησης (DeNora, 2000 ∙ Hargeaves, et. al. 2002). Στην εφηβεία έχουν παρατηρηθεί μεγάλα ποσοστά αποχής, έλλειψη ενδιαφέροντος και μειωμένες επιδόσεις στο μάθημα μουσικής του σχολείου (Harland et. al., 2000 ˙ O’Neill et. al., 2002 ˙ Sloboda, 2001). Έρευνες με επίκεντρο την διαμόρφωση της μουσικής ταυτότητας των εφήβων σε συνάρτηση με το κοινωνικοπολιτισμικό συγκείμενο που τις διέπει, δύναται να βοηθήσουν τον εκάστοτε εκπαιδευτικό να αφουγκραστεί και να κατανοήσει το μουσικό εαυτό των μαθητών/τριών του (Hargreaves & Marshall, 2003 ∙ Kastner, 2009). Σύμφωνα με τα παραπάνω σκοπός της παρούσας έρευνας, ήταν η περιγραφή και κατανόηση των μουσικών ταυτοτήτων τριών εφήβων στην Ελλάδα. Οι συμμετέχοντες της έρευνας, παρουσιάζουν ερευνητικό ενδιαφέρον, ορίζουν τους εαυτό τους σε σχέση με τη μουσική, περιγράφουν την σημασία της και αναλύουν τους παράγοντες που επηρεάζουν τη συμμετοχή τους στη μουσική πράξη. Τα δεδομένα της έρευνας προήλθαν από συνεντεύξεις (δομημένες-ημιδομημένες) και καταγραφή ημερολογίου (συμμετεχόντων). Αναλύθηκαν μέσω της θεματικής ανάλυσης και τα αποτελέσματα ανέδειξαν ότι, οι τακτικές προσέγγισης του εκάστοτε εκπαιδευτικού (μουσικοπαιδαγωγού) δύναται να αναδιαμορφώσουν τη μουσική αυτοεκτίμηση των μαθητών/τριών, θέτοντας νέες βάσεις για ανακατασκευή της μουσικής ταυτότητας τους.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά στη διερεύνηση και καταγραφή των εμπειριών μιας ομάδας μαθητών/τριών Ε’ τάξης, Δημοτικού Σχολείου της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι βίωσαν την ενσωμάτωση επιλεγμένων ψηφιακών μέσων στο μάθημα της Μουσικής. Σκοπός της έρευνας ήταν να διερευνήσει τις διαδικασίες και τους τρόπους εργασίας που ακολούθησαν οι μαθητές κατά την ενασχόληση τους με τα ψηφιακά μέσα. Επίσης να εξετάσει τις αντιλήψεις των συμμετεχόντων μαθητών ως προς τις δεξιότητες που αναπτύσσουν, τις γνώσεις που αποκομίζουν, καθώς και αναφορικά με την προστιθέμενη αξία που προσδίδουν οι ίδιοι στη χρήση ψηφιακών μέσων στη μαθησιακή διαδικασία. Η παρούσα έρευνα περιελάμβανε την εφαρμογή 8 πρωτότυπων / καινοτόμων διδακτικών παρεμβάσεων με την ενσωμάτωση επιλεγμένων ψηφιακών μέσων μουσικής και πραγματοποιήθηκε κατά τους μήνες Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο του σχολικού έτους 2021-2022. Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά 16 μαθητές και μαθήτριες και τα μεθοδολογικά εργαλεία συλλογής δεδομένων, τα οποία αξιοποιήθηκαν στην έρευνα ήταν: παρατήρηση και καταγραφή σημειώσεων πεδίου, δύο ομαδικές ημιδομημένες συνεντεύξεις, άτυπες συζητήσεις που έλαβαν χώρα με τους μαθητές και συμπλήρωση ημερολογίων αναστοχασμού από τους μαθητές. Τα αποτελέσματα της έρευνας, όπως αναδύθηκαν από τη θεματική ανάλυση των δεδομένων, κατέδειξαν ότι τα παιδιά εργάστηκαν αυτόνομα, ομαδικά, συνεργάστηκαν, ανέπτυξαν επικοινωνία και αλληλοβοήθεια και οδηγήθηκαν σε δρόμους ομαδοσυνεργατικής μάθησης. Ακόμη, αναδύθηκε η αξία που προσδίδουν οι μαθητές στην αξιοποίηση της τεχνολογίας στη μαθησιακή διαδικασία, καθώς μπορεί να προσφέρει ίσες ευκαιρίες σε όλους, δημιουργώντας ένα περισσότερο δημοκρατικό περιβάλλον μουσικής μάθησης. Παράλληλα, η ενσωμάτωση ψηφιακών μέσων στη μαθησιακή διαδικασία διαφάνηκε ότι ενθάρρυνε τη διερευνητική μάθηση και τον πειραματισμό με τη μουσική, υποστήριξε την ανάπτυξη της δημιουργικότητας και της φαντασίας, την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης, προσέφερε απόλαυση και ικανοποίηση στους μαθητές, εμπλουτίζοντας γενικότερα το μάθημα της Μουσικής. Τέλος, τα ευρήματα της έρευνας καταδεικνύουν την απόκτηση μουσικών γνώσεων, την ανάπτυξη δεξιότητας σύνθεσης / δημιουργίας, την απόκτηση δεξιοτήτων χειρισμού Η/Υ και λογισμικών μουσικής, καθώς και την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων των μαθητών, καθιστώντας τη σχολική ζωή περισσότερο συναφή με τη σημερινή, σύγχρονη εποχή της τεχνολογίας και των γενικότερων ψηφιακών εξελίξεων.

Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τη διερεύνηση της ενσωμάτωσης των Νέων Τεχνολογιών στο μάθημα της Μουσικής, στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Πιο συγκεκριμένα, σκοπός της έρευνας είναι να μελετήσει σε βάθος τις απόψεις επιλεγμένων εκπαιδευτικών μουσικής αναφορικά με τη χρήση και ενσωμάτωση των Νέων Τεχνολογιών στο μάθημα της μουσικής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, στην Κύπρο. Υιοθετώντας την ποιοτική μέθοδο, η έρευνα έχει στόχο να εξετάσει τις απόψεις και στάσεις έξι εκπαιδευτικών μουσικής για τη χρήση και ενσωμάτωση των Νέων Τεχνολογιών στο μάθημα της μουσικής στα δημοτικά σχολεία της Κύπρου καθώς επίσης και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν όσον αφορά αυτή την ενσωμάτωση.

It is widely accepted that ill health, accidents, and injuries in the workplace are due in large part to human behaviour, so the importance of understating how job satisfaction affects safety performance cannot be understated. Although numerous studies have been conducted on job satisfaction, the effects of factors on health and safety practices in the organization have not been fully investigated, which remains an area of interest. First, a historical review is given, and a number of definitions of job satisfaction and OSH are listed. Then, a bibliographic review of the factors influencing job satisfaction, the relationship of positive culture with job satisfaction and the impact of job satisfaction on OSH is carried out. Quantitative data collection and analysis methods were adopted to achieve the research objective. Participants from various Cyprus companies with officer duties provided valid questionnaires. The SPSS statistical analysis package was used to analyse the data. The results showed that job satisfaction has a positive impact on OSH. In addition, the analysis showed that employees who perceive that their company receives what is necessary for their job satisfaction show the feeling of safety in the workplace. Also, it is worth noting that based on the statistical analysis there was a high level of job satisfaction and OSH from the employees.

Στην παρούσα διπλωματική, διερευνώνται οι πολλαπλές μουσικές διαδρομές που διαμορφώνουν τη μουσική ταυτότητα μιας περίπτωσης μαθητή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που εμπλέκεται με τη μουσική σε μια ποικιλομορφία μαθησιακών πλαισίων. Ειδικότερα, η έρευνα επικεντρώθηκε στον τρόπο που η συγκεκριμένη περίπτωση μαθητή, περιγράφει τη σχέση του με τη μουσική και στα χαρακτηριστικά που περιλαμβάνονται στη μουσική του ταυτότητα. Εξετάστηκε επίσης, ο τρόπος που βιώνει η συγκεκριμένη περίπτωση μαθητή την εμπλοκή του στα διαφορετικά μαθησιακά πλαίσια, καθώς και η αξία αυτών διαφορετικών μουσικών εμπειριών για τον ίδιο, για τη διαμόρφωση της μουσικής του ταυτότητας. Με στόχο, την βέλτιστη κατανόηση των βιωμάτων του συγκεκριμένου μαθητή, στην έρευνα κλήθηκαν να συμμετέχουν και οι γονείς καθώς και οι δάσκαλοι του. Η διαδικασία συλλογής δεδομένων, διήρκησε 4 μήνες, και τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν αυτά των σε βάθος συνεντεύξεων και των παρατηρήσεων στα διαφορετικά μαθησιακά πλαίσια όπου συμμετέχει η περίπτωση. Μέσα από την ανάλυση των δεδομένων, προέκυψε ότι η μουσική ταυτότητα του συγκεκριμένου μαθητή, αποτελείται από μια ποικιλομορφία μουσικών διαδρομών, τις οποίες βίωνε εξελικτικά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, στο κοινωνικό του περιβάλλον. Φάνηκε, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, κατοικοεδρεύει μια πληθώρα μουσικών ταυτοτήτων, τις οποίες επιλέγει να εκδηλώνει στα διαφορετικά μουσικά - μαθησιακά πλαίσια που συμμετέχει. Διαπιστώθηκε επίσης ότι ο τρόπος που μαθαίνει μουσική, ποικίλει ανάλογα με το εκάστοτε μαθησιακό πλαίσιο που συμμετέχει –πρακτικές οι οποίες φάνηκε να πηγάζουν αφενός από τις τυπικές και αφετέρου από τις άτυπες διαδικασίες μουσικής μάθησής – καταδεικνύοντας έτσι τους πολλαπλούς τρόπους που ο ίδιος μαθαίνει μουσική. Η συμμετοχή του στα διαφορετικά μαθησιακά πλαίσια, φάνηκε να αποτελεί ιδιαίτερη αξία για τον ίδιο, τόσο για την ανάπτυξη των μουσικών του γνώσεων και δεξιοτήτων όσο και για τη χρήση της μουσικής ως διαμόρφωση άλλων πτυχών του εαυτού και της προσωπικότητας του. Καθ΄ ότι η παρούσα έρευνα αφορά την μελέτη μιας μοναδικής περίπτωσης μαθητή, τα αποτελέσματα δεν δύναται να γενικευτούν. Ωστόσο, απώτερος στόχος είναι η πληροφόρηση και ο αναστοχασμός συναδέλφων μουσικοπαιδαγωγών σχετικά με την έννοια των μουσικών ταυτοτήτων, αλλά και η αναθεώρηση και ο εμπλουτισμός των πρακτικών που υιοθετούν στα εκάστοτε μαθησιακά πλαίσια που εργάζονται.

Η μουσική για παιδιά στο φάσμα του αυτισμού έχει μέχρι τώρα μελετηθεί κυρίως σε σχέση με τον θεραπευτικό τομέα (Kern & Aldridge, 2006; LaGasse, 2014). Ενώ οι δεξιότητες αυτορρύθμισης θεωρούνται σημαντικές για την ακαδημαϊκή και κοινωνική εξέλιξη ενός ατόμου (Geldhof, Fenn & Finders, 2007), ελάχιστες είναι οι μελέτες που εξετάζουν την αυτορρύθμιση των ατόμων στο φάσμα του αυτισμού σε σχέση με τη μουσική διδασκαλία. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση των στρατηγικών ατομικής μουσικής διδασκαλίας ενός παιδιού δέκα ετών στο φάσμα του αυτισμού, ώστε να καταγραφούν τα είδη των μουσικών δραστηριοτήτων που πιθανόν να βελτιώνουν τις μουσικές τους δεξιότητες και τις δεξιότητες αυτορρύθμισης τους. Ακολουθώντας τον κύκλο αναστοχασμού μιας έρευνας δράσης, στόχος ήταν να περιγραφούν αρχικά οι μουσικές δεξιότητες και οι δεξιότητές αυτορρύθμισης, που διέθετε ο μαθητής και στη συνέχεια μέσα από μια ακολουθία έξι ατομικών μαθημάτων μουσικής, να μελετηθούν οι στρατηγικές διδασκαλίας, με τους οποίους το παιδί πιθανό να μπορεί να ενισχύσει τις μουσικές του δεξιότητες και τις δεξιότητες αυτορρύθμισης του. Τα ευρήματα της παρούσας έρευνας επιβεβαιώνουν τις πολλές δυνατότητες της μουσικής διδασκαλίας για την εξέλιξη βασικών δεξιοτήτων αυτορρύθμισης, όπως τη διατήρηση της προσοχής και την εύρεση κινήτρων για μάθηση. Ταυτόχρονα, αναδύεται ότι μέσω συστηματικής μουσικής διδασκαλίας βασισμένης στις αρχές της διαφοροποίησης και της εξατομίκευσης, το συγκεκριμένο παιδί με αυτισμό ανέπτυξε μια σειρά μουσικών δεξιοτήτων εκτέλεσης, ακρόασης και αυτοσχεδιασμού.

The research methodology employed in this study consisted of an online questionnaire, with some visits, distributed to various micro-firms, around the mediterranean island of Cyprus. The survey was designed to assess Occupational Safety and Health (OSH) awareness among employees, understand the actions taken by enterprises and evaluate the precision of instructions provided to employees and managers. The research aimed to determine whether employees could effectively identify potential hazards in their work environment and observe the problems a micro-firm could phase about the care of any OSH issues. The study revealed a significant portion of the surveyed micro-firms, meaning that there are companies with up to 9 employees. The gender distribution among participants was nearly equal, with 48% being female and 52% male. The majority of participants fell within the age groups of 18-25 and 26-34. The elephant in the room was about the finding of the decreasing number in work-related accidents in 2023, which was attributed to a successful implementation of new policies and strategies in Cyprus. The minister of Labour emphasized the collaborative efforts between the labour ministry and a famous research center in Cyprus, highlighting their role in achieving this positive trend. However, a concerning revelation was the lack of awareness among workers regarding potential hazards in their workplaces. Despite legal requirements for companies in Cyprus to conduct written risk assessments, many employees remained unaware of these hazards until experiencing accidents or incidents firsthand. This emphasizes the urgent need for more comprehensive training and awareness programs tailored to micro-firms. In summary, while significant progress has been made in OSH, particularly within micro-firms in Cyprus, there are still challenges to address. Continued collaboration, improved training and increased awareness efforts are essential to ensure a safe and secure working environment for all employees. The future of OSH in Cypriot micro-firms holds promise, but it demands ongoing commitment, care, and adaptability to evolving workplace challenges.

Σύμφωνα με αναφορές από τη διεθνή βιβλιογραφία, η μουσική ταυτότητα και ο τρόπος που αυτή οικοδομείται αποτελεί μία σύνθετη διαδικασία, η διερεύνηση της οποίας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το πεδίο της μουσικής παιδαγωγικής (Elliott&Silverman, 2015·Green, 2011·Hargreaves etal., 2003·Hargreaves et. al., 2002·McClellan, 2017·Pellegrino, 2009). Ως σημαντικότερες πτυχές της ταυτότητας του μουσικοπαιδαγωγού αναδεικνύονται εκείνες του μουσικού και του εκπαιδευτικού (Austinetal., 2012·Russell, 2012). Η ταυτότητα του εκπαιδευτικού αντανακλά όλες τις προσωπικές εμπειρίες της ζωή του, οι οποίες περιλαμβάνουν το μουσικό γούστο, τις προσωπικές αξίες, τις συνήθειες, τις δεξιότητες και τις γνώσεις (Green, 2011), ενώ καθοριστικό ρόλο στην μελέτη της ταυτότητας του εκπαιδευτικού διαδραματίζει η έννοια της αυτοεικόνας και της αυτοαποτελεσματικότητας(Flores, 2006·Isbell, 2008·Παπαζαχαρίου-Χριστοφόρου, 2021·Yang, 2022). Ο τρόπος με τον οποίο η μουσική ταυτότητα διαμορφώνει τις επαγγελματικές πρακτικές του μουσικοπαιδαγωγού προσανατόλισαν ερευνητικά,στα πλαίσια της παρούσας διπλωματικής,τη μελέτη της μουσικής ταυτότητας τριών μουσικοπαιδαγωγών που εργάζονται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, είτε στην Ελλάδα, είτε στην Κύπρο. Στόχος μου ήταν να ερευνήσω τις πρακτικές και τις παιδαγωγικές προσεγγίσεις που ακολουθούν οι τρεις συμμετέχοντες στην έρευνα, μέσα από το πρίσμα της μουσικής τους ταυτότητας. Ποιοτικά εργαλεία συλλογής δεδομένων, όπως οι ημιδομημένες συνεντεύξεις και το ημερολόγιο αναστοχασμού, με βοήθησαν να συλλέξω πλούσια και πολυδιάστατα δεδομένα. Από την ανάλυση των δεδομένων διαφάνηκε ότι κάθε περίπτωση μουσικοπαιδαγωγού υιοθετούσε διαφορετικές πρακτικές κατά τη μαθησιακή διαδικασία. Αυτές διαφοροποιούνταν ανάλογα με το μουσικό προφίλ του καθενός και σε σχέση με τη διδακτική τους εμπειρία. Όλοι όμως οι συμμετέχοντες προσανατολίζονταν σε μία βιωματική μουσικοπαιδαγωγική προσέγγιση. Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας αποτελούν αφορμή για προβληματισμό γύρω από τo ρόλο της μουσικής εκπαίδευσης, τη στάση του εκπαιδευτικού μουσικής και την υιοθέτηση σύγχρονων μουσικοπαιδαγωγικών πρακτικών στο μάθημα της μουσικής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

This research explores the impact of safety culture on workers' safety performance within the Nigerian oil and gas industry. Employing a mixed-method approach, the study incorporates both qualitative and quantitative data collection methods. The primary data, obtained through a survey questionnaire distributed among frontline workers in various oil and gas companies in Nigeria, aims to understand their perceptions of safety culture and its influence on safety behaviour. The research emphasizes the importance of safety management techniques in fostering safety participation and compliance, drawing conclusions from the study's findings. Furthermore, demographic factors, particularly work experience, are identified as significant contributors to safety involvement. The study underscores the critical role of safety culture in the prevention of workplace accidents and advocates for effective safety information flow and incentives. Overall, this research contributes valuable insights to the enhancement of safety practices within the Nigerian oil and gas industry.